29. jul, 2017

29. mrt, 2017

"Sanne huppelde vrolijk door het leven en met haar lieve lachje wist ze iedereen om haar vinger te winden en haar zin te krijg. Op school had ze wat moeite met haar concentratie, door haar dyslexie had ze moeite met lezen en schrijven, één keer bleef ze zitten op de basisschool. Ze kreeg nog een zusje en een broertje en verveelde zich niet gauw."
"

29. mrt, 2017

....en ik moet met de fiets naar de sportschool. Vroeg in de ochtend kwam het hoofd van Thomas om de hoek van mijn slaapkamerdeur: 'Anita, mag ik de auto pakken? ik heb me verslapen'. Blijkbaar heb ik 'ja' gezegd, ergens in slaap/wakkertoestand.

Eerst nog even naar boven, naar mijn zieke dochter, met een kop thee. Je ligt er nog hetzelfde bij als gisteren, wit, lusteloos, zielig. 'goed drinken hoor, anders droog je uit', ik veeg je haren uit je ogen. Je bent niet warm of koud, geen koorts dus. 'ja maar als ik drink moet ik weer overgeven', mompel je met je ogen dicht. 'evengoed drinken, neem maar af en toe een slokje'. In de emmer zit een waterigge drab met wat wit gruis wat ooit paracetamoltabletten waren.

Even later fiets ik door de regen naar de sportschool waar ik me twee uur lang in het zweet werk. Als ik even na 11.00 uur thuis kom, maak ik een kop thee en ga naar jou toe. Je ligt nog steeds in dezelfde houding maar ik zie dat je haren nat zijn. 'heb je gedoucht?' vraag ik je, je knikt, 'en ook weer gekotst' voeg je er zelf aan toe. Als ik je haren uit je gezicht veeg zie ik een streep naast je oog, 'wat heb je daar nou?' vraag ik en ik sta op om het licht aan te doen. Tot mijn schrik zie ik een snee boven je ooglid waar bloed uit is gelopen, het is opgedroogd. Ik zie ook wat bloedsporen op je kussen en op het beddengoed. 'ben je gevallen, of heb je je gestoten?'. Je voelt aan de plek boven je oog maar ik zeg je dat je er beter af kunt blijven. Het is een beste snee en ik weet even niet wat ik moet doen. Je pakt je mobiel en maakt er een foto van en als je er zelf naar kijkt reageer je verbaasd, 'ik weet niet hoe dat komt, ik ben niet gevallen of zo'. De foto stuur ik naar Ben, hij is verpleegkundige, ik vraag hem wat ik moet doen. 'Naar de dokter' is zijn antwoord, maar jij bent zo ziek en slap en bovendien heb ik geen auto. 'Ik haal hechtpleisters en kom naar jullie toe'. Intussen ga ik douchen en zie dat de badkamer drijfnat is, het hele plafond hangt vol met dikke waterdruppels. Ik vermoed dat je bent flauwgevallen doordat je zoveel hebt overgegeven en dat je toen tegen de wc bent aangevallen.

Ben weet de wond mooi te beplakken, het zit netjes tegen elkaar aan. Hij heeft ook ORS meegenomen voor door de thee, een middeltje om vocht vast te houden, iets met zout en druivensuiker, speciaal voor als je veel moet overgeven. Je drinkt het helemaal op en dan laten we je slapen.

Ik moet werken maar zorg er wel voor dat Thomas er is voordat ik wegga. Het voelt niet goed om je alleen te laten. Tijdens mijn dienst kijk ik op mijn mobiel en zie ik een bericht met een fotootje erbij. Je bent op aanraden van je vader, toch maar met Thomas naar de dokter gegaan. Het was een vervangend arts. Ze heeft de pleistertjes er afgehaald en de wond gelijmd, eigenlijk zat het mooier dicht met de pleistertjes van Ben, maar goed. De dokter doet helemaal niks met het verhaal wat Thomas vertelt, over dat je zo'n hoofdpijn hebt en veel moet overgeven en dat je gevallen bent en er niks meer van weet. Ze lijmt de wond en je mag weer gaan. Achteraf een beetje slordig.

Ik werk tot 21.00 uur en zodra ik thuis ben ga ik meteen naar jou toe. Naast je bed staan flesjes met vitaminesapjes, een schaaltje druiven en een bord met toastjes, Thomas heeft goed voor je gezorgd zie ik. Je gaat wat rechterop zitten en eet druiven en een paar toastjes. Dat is een goed teken, eindelijk eet je weer een beetje. Je hebt niet meer overgegeven dus dat gaat goed, de ORS werkt blijkbaar. Ik geef je één van de flesjes aan en je drinkt er een paar slokken uit, je zet het op het bed neer maar het valt om. Je reageert traag met het oppakken van het flesje, de hele inhoud verdwijnt in het dekbed. Ik pak het op, je kijkt er naar en zegt 'ik denk dat Thomas dat heeft opgedronken', ik kijk je vertwijfeld aan 'nee, dit is het flesje dat je net hebt laten vallen'. Je haalt je schouders op en gaat weer liggen, ik vind je bewegingen traag, maar ja, je hebt zoveel overgegeven, logisch dat je slap en lusteloos bent.

Ik hang het natte dekbed over de radiator en leg een fleecedeken over je heen. De lege bekers en glazen verzamel ik, 'ga maar lekker slapen schatje'. Ik doe de lamp uit en loop naar beneden. Gelukkig gaat het al wat beter met je, je hebt gegeten en gedronken en het blijft er allemaal in.

nu alleen nog maar een beetje aansterken......toch?