15. apr, 2017

15. apr, 2017

"Soms wil ik schreeuwen naar alle mensen in witte jassen die de laatste weken steeds om mijn dochter heen staan. Ik wil schreeuwen dat ze eens moesten weten hoe levenslustig, lief, spontaan, sociaal, opgewekt en enthousiast mijn dochter eigenlijk is. Ik wil dat ze weten dat dit niet de echte Sanne is, van buiten wel, maar van binnen niet. Al die mensen in witte jassen zien een bleek meisje met een doffe blik, trage bewegingen, een ongeïnteresseerd, lusteloos meisje. Jullie moesten eens weten...."

15. apr, 2017

....is opvallend in het ziekenhuis, wat een verschil met doordeweekse dagen. Als we in je kamer komen zien we alleen je buurvrouw aan het tafeltje zitten in een gifgroen joggingpak. Je bed is leeg, je bent aan het douchen zie ik want de badkamerdeur zit op slot. Ik ruim alvast je schone kleren op die ik gewassen heb en haal een thermoskan heet water.

We drinken thee, je bent lekker wakker al heb je niet geweldig geslapen, zoals je zelf zegt. Na de thee stel ik voor om even naar het gymzaaltje te gaan. Enthousiasme had ik niet verwacht, ik vertel je dat je dan in ieder geval tegen de fysiomevrouw kunt zeggen dat je een keer hebt geoefend en dan ga je zuchtend mee. We lopen met je door de gang en merken dat je totaal de weg niet weet. We maken er een spelletje van en roepen 'warm' als je goed loopt en 'koud' als je de verkeerde kant op gaat. Zelfs op je eigen afdeling weet je niet welke kant je op moet lopen, 'desorientatie', ik had het wel zien staan bij de symptomen. In het zaaltje doen we wat oefeningen met je en gaan we volleyballen met de strandbal, gaat best goed en is nog leuk ook. Daarna nog even op de hometrainer, lekker bezig hoor! En ook op de terugweg naar je kamer ben je de weg weer kwijt, we verbazen ons er over.

Rond half twaalf komen Gerard en Anne, ze hebben lekkere dingen voor je meegenomen, chocola en thee. Wij gaan weg, anders is het te druk en bovendien heb je vanmiddag de crematie van ome Jan.

Om kwart voor drie wordt je door je vader opgehaald en naar ons huis gebracht, daar ga je op de bank liggen om uit te rusten tot het tijd is voor de crematie. Ik krijg van Isa een berichtje met een foto, 'het gaat goed met Sanne'. Zelf app je me ook dat het goed gaat, maar ja, dat zegt me niet zo veel. Ook je vader laat weten dat het goed gaat, nou, dan zal het wel echt goed gaan.

...maar ja...wat is goed?