17. apr, 2017

17. apr, 2017

"Al blijft ze voor de rest van haar leven zo,zoals ze nu is, ze blijft mijn dochter en ik blijf van haar houden, daar verandert niks aan. Maar haar eigen leven is nu al veranderd en daar maak ik me zorgen om, hoe moet het met school? met haar relatie? met een baan? met haar toekomst? Als ze maar gelukkig is, hoe dan ook, daar zal ik voor zorgen."

17. apr, 2017

..als ik je zie liggen. Je vraagt meteen naar je mobiel die ik gisteravond had meegenomen, de woorden komen moeizaam uit je mond. Als een zoutzak hang je rechtopzittend in je bed met je ogen en mond half open. 'Komt dit ooit nog goed?' denk ik voor de zoveelste keer. Ik kan m'n tranen niet tegenhouden dit keer en ga even op de gang staan. Ben ontfermt zich over jou. Als ik uitgesnotterd ben gaan we thee en koffie regelen. Ik probeer wat met je te praten maar het lijkt wel alsof het je veel moeite kost om te praten, met gebaren en gezichtsuitdrukkingen geef je antwoord op de dingen die ik je vraag en zeg. Ik wil dat je je bed even uit gaat, even aan je tafeltje zitten en thee drinken. Ik help je uit bed, je loopt sloffend naar de tafel en ploft op de stoel neer. Je pakt een tijdschrift en gaat lezen,alsof we er niet zijn. We kunnen niet zo lang blijven want Ben gaat met zijn kinderen brunchen en ik moet vanmiddag voor het eerst weer werken. Voor we weggaan laat ik je eerst nog even naar de wc gaan en als je weer in bed ligt nemen we afscheid. Je hebt hoofdpijn, de verpleegkundige gaat een coldpack voor je halen en wij gaan weg.

's middags ga ik voor het eerst weer werken. Wel fijn om weer op het werk te zijn. Hartverwarmend hoe er met me wordt meegeleefd door collega's en door de bewoners. Tussendoor kijk ik af en toe op mijn mobiel. Berichtje van Thomas, hij was 's middags bij je en appt me dat je weer incontinent was,jammer want dat ging vanochtend juist zo goed. Van je vader die ook 's middags bij je was krijgt ik een berichtje dat je goed aanspreekbaar was en alles nog wist van de afgelopen dagen. Na mijn werk vertelt Isa (die met je vader mee was) dat je weinig woorden gebruikte maar veel met gebaren en blikken deed en dat jullie evengoed ook hebben gelachen. Ook lees ik een mailtje van opa en oma, ze waren vanavond bij je. Oma schrijft dat je belangstelling had voor opa, hoe het met hem gaat, dat je wel nog steeds hoofdpijn had en dat je korte antwoorden gaf. Ze schreef ook dat ze het moeilijk vinden om jou zo te zien, zo bleek, eenzaam en ver weg.

Ja....dat gevoel dat ken ik.