18. apr, 2017

18. apr, 2017

"We kijken elkaar lang aan, mijn dochter en ik. We zoeken in elkaars ogen, haar blauwe ogen die in mijn groene ogen staren. Ik wil haar troosten maar dat hoeft niet want ze is niet verdrietig of wanhopig. Ze is alles niet wat ik wel ben, juist omdat zij het niet is."

18. apr, 2017

….hebben ze er wat treden tussen gedaan, de trap lijkt nog meer treden te hebben als anders. Of misschien komt het omdat ik nog steeds niet naar de sportschool ben geweest en mijn conditie achteruit gaat.

Je ligt in je bed, de rugleuning plat, ik zie meteen aan je dat je hoofdpijn hebt. Ik leg mijn koude hand op je voorhoofd. Je hebt een andere buurvrouw die nu met haar man zit te praten. Op de één of andere manier stoort het me, ik voel jouw hoofdpijn en voel dat elk geluid teveel is. Ik leun op je bed en voel nattigheid, je bed is weer nat. Ik druk op de bel voor de verpleging. Je vertelt me dat ze al twee keer eerder je bed hebben moeten verschonen. We komen er maar niet achter of je het te veel moeite vindt om je bed uit te stappen en naar de wc te gaan, of dat je gewoon niet voelt wanneer je moet plassen. Terwijl je bed en jij worden verschoond ga ik op de gang je vader appen om te vragen wat er met de arts is besproken. Er was verder geen  nieuwe informatie behalve dat er morgen weer een MRI wordt gemaakt om te kijken of er epileptische activiteit te zien is. Als dit niet zo is kan er eventueel gestopt worden met de anti-epileptica.

De verpleegkundige haalt een thermoskan heet water, ze weten het inmiddels allemaal wel, dat wij theeleuten zijn en onze eigen thee hebben. Je drinkt weer achter elkaar, een glas water, een glas sap, het is dat je thee nog te heet is anders had je die ook achterover geslagen. Ik vraag je of je nog bezoek hebt gehad en je vertelt dat Marloes is langs geweest met haar dochtertje Elin. Ik wist dat wel al maar wilde even je geheugen checken. Marloes had me geappt dat ze bij je was en dat je zittend op de stoel in slaap viel. Je werd volgens Marloes wel vrolijk van Elin en hebt haar een fruithapje gevoerd. Marloes zag ook dat je geen emoties liet zien en vond dat heel naar om jou zo te zien. Je vertelt mij dat je het leuk vond dat ze er waren. Je vader was er ook nog en was met je naar de hometrainer gegaan, daar heb je even gefietst.

Ik heb intussen van Rachel bericht dat zij nu in het ziekenhuis is voor haar schoonvader en vraag of ze even langs kan komen. Ze is er al snel, je reageert enthousiast, althans, voor hoe je nu bent zie ik het als enthousiast. Ik ga even op de gang zitten. Als ik tussendoor even binnenkom om mijn thee bij te vullen, zie ik dat je gewoon op je mobieltje bezig bent terwijl Rachel naast je zit.

Je vader komt rond etenstijd, hij heeft een bord pasta voor je mee, hij gaat jouw ziekenhuismaaltijd opeten en jij krijgt de pasta, dat hadden jullie afgesproken. Rachel gaat weg en ik help je nog even uit je bed te stappen en met het aantrekken van een korte broek. Eigenlijk vind je het helemaal niet nodig om een broek aan te doen, je bent echt in staat om in je luier door de kamer te lopen waar anderen bij zijn, dat is echt niet Sanne-achtig. Of eigenlijk ook weer wel, maar dan wel de Sanne van zo’n 15 jaar geleden. Als jullie gaan eten, ga ik weer naar huis.

’s Avonds gaan Thomas en Isa naar jou toe maar als ze bij je zijn slaap je diep en laten je maar slapen. Ze nemen je mobiel en je was mee naar huis.

……maar het liefst nemen ze jou mee naar huis.