3. mei, 2017

3. mei, 2017

"Ik wil de voordeur weer horen en m’n dochter binnen zien komen lopen, haar spullen links en rechts neergooiend, de kachel hoger draaiend omdat ze het koud vindt in huis, haar horen vragen, ‘wat gaan we eten mam? ..ah nee...macaroni? gatver!’. Het kan me niks schelen, al zet ze de kachel op 30, en ruimt ze nooit meer haar spullen op, we eten ook nooit meer macaroni, als ze maar weer terug komt. Kom gauw terug Sanne…"

3. mei, 2017

….is er vandaag minstens zes keer aan me gevraagd hoe of het met mij gaat,  door verschillende mensen. Nee ik overdrijf niet want als ik het nog even terugtel is het misschien wel acht keer. ‘ja met mij gaat het wel goed’, antwoordde ik dan. Want ja, met mij gaat het wel goed, maar met mijn dochter? Ik kan nog niet zeggen dat het wel goed gaat met haar, we gaan de goede kant op….dat wel.

’s Avonds ben ik home alone, Thomas is naar jou, Bas is met klasgenoten op stap en Isa is naar de bioscoop. Aan de eettafel maak ik het voor mezelf comfortabel, kop thee, kaarsje aan, muziekje aan en dan lekker even jurkjes shoppen op Zalando, dat is lang geleden. Tussendoor app ik met Ben en  met Margriet, ook zij vraagt of het goed met me gaat. Ik ben op pagina 14 van de 56, in mijn winkelmandje zit voor 387 euro aan jurkjes waarvan ik waarschijnlijk uiteindelijk niks ga bestellen, zo gaat dat meestal.

Of het nou komt doordat ik hier alleen ben of door de muziek, ik weet het niet, maar ineens komen er tranen, het houdt niet op, tranen om jou omdat ik je mis. Ik wil je mijn geselecteerde jurkjes laten zien zodat je ze ongezouten kunt afkraken of kunt zeggen, ‘ja dat is echt een Anita-jurkje’. Ik wil samen met je thee drinken en afleveringen van ‘de familie Kruis’  terugkijken. Met jou had ik altijd het gevoel, ‘jij redt het wel, je komt er wel’, jij stapt altijd overal op af, je gaat je eigen gangetje en regelt alles wel. En nu staat alles op z’n kop.

Eindelijk om 22.00 komt er een bericht van Thomas:

Sanne had vandaag weer lekker gegeten en vertelde vol trots dat ze zalm had gegeten. Normaal eet Sanne geen hap vis dus doordat ze dit direct zo vertelde leek het alsof ze dat zelf ook besefte. Vandaag zijn ze met Ergotherapie begonnen. Ze moest verschillende testjes doen. Na het eten heeft sanne even gerust in bed tot ik kwam. Ze was blij mij te zien en zijn samen aan de wandel geweest om uiteindelijk lekker in het café een drankje te doen. Zelf vroeg ze om de rolstoel maar ik vond (op goedkeuring van de verzorgende) dat ze zelf moest lopen met de rollator. Ze was goed aan het praten tot dat het drinken op tafel stond. Vanaf dat moment lag haar totale focus daarop en kwam er verder weinig meer uit. Ze hoopt dat haar gezinsleden snel weer langs komen en dat ze weer eens naar huis mag. Een grapje kon er zo nu en dan wel vanaf, dus haar humor begint weer wat terug te komen. Het cadeau van de bende van 5 viel ook letterlijk in de smaak. Dat bestond onder andere uit snoepjes en chocolade. Toen we terug kwamen in haar kamer heeft ze daar ook even lekker van gesmikkelt. Hierbij ook de groeten van Sanne

...groetjes terug van je mama, San.