5. mei, 2017

5. mei, 2017

"Vandaag was ik weer in het ziekenhuis, voor mezelf dit keer. Het voelde alsof het weken geleden was dat ik hier voor het laatst was maar in werkelijkheid is het vijf dagen terug. Terwijl ik de blauwe lijn volg bedenk ik me dat ik over een tijdje, wanneer mijn dochter weer de Sanne is die wij herkennen als onze Sanne, ik met haar hier naar toe zal gaan. Ik zal met haar naar de afdeling gaan waar ze een maand is geweest en waar ze als een bleek lusteloos meisje de bedden nat heeft geplast en de kraan leeg heeft gedronken. Ik zal ze laten zien dat dit Sanne is, dat dit mijn echte dochter is, hoe mooi en levenslustig ze is. En ze zullen stijl achterover slaan, ik weet het zeker. "

5. mei, 2017

…de vlaggen hangen te wapperen in de straten, waarschijnlijk gaat dat langs jou heen. Vandaag kan ik niet naar je toe, ik moet weer even doorbijten. Zondagavond ga ik met Nick naar je toe. Thomas en Isa gaan in de ochtend naar je toe. Je zit in de huiskamer en ze gaan bij je zitten. Jullie kletsen wat en kleuren in het kleurboek. Je stoel blijkt nat te zijn dus gaat de verpleegkundige je verschonen. Je bent volgens Isa nog steeds heel geobsedeerd als het om eten en drinken gaat. Wel vindt ze dat je weer een stapje vooruit gegaan bent, je praat meer en hebt belangstelling.

’s Avonds komen je vader en Bas. Bas komt iets eerder bij je in de huiskamer in en je vraagt meteen waar je vader is, je houdt goed bij wie er allemaal komen. Je geeft later zelfs aan dat je graag zou willen weten hoe laat iedereen komt, je wilt graag de controle hebben! Volgens Bas was je blij om hen te zien. Ook hij merkte dat je steeds maar bezig bent met eten en drinken en echt alles bedenkt om maar te kunnen eten of drinken. Wanneer jullie naar je kamer lopen, weet je onderweg een banaan te bemachtigen, dat laten ze maar zo, kan geen kwaad! Op je kamer hebben ze zelfs de theezakjes op moeten bergen omdat je daar op ging sabbelen en ze ook ging opeten, je liet ze weten dat je jezelf niet kon beheersen, ongelovelijk, het moet niet gekker worden hoor San!

Je vader vertelt dat je wel weer vooruit bent gegaan en dat je lief en dankbaar bent. Maar het zou zomaar kunnen dat je zo lief bent om voor elkaar te krijgen dat je drinken krijgt, we kijken nergens meer van op! Je probeert van alles, haalt alle trucjes uit de kast, bedenkt oplossingen, eerst bij de één en dan bij de ander. Je vraagt of het bed-rek naar beneden mag zodat je ‘naar de wc kunt’…tja…we zijn niet gek meis!. 's avonds bel ik en vertelt de verpleegkundige dat je weer veel belt om drinken, je hebt het nu ook voor elkaar gekregen om het bedrek naar beneden te krijgen, niets houdt je tegen om aan drinken te komen, hoe moet dat nou? ik ben bang dat je jezelf de problemen in drinkt. De verpleegkundige belooft me dat ze je goed in de gaten blijven houden. Je vindt zelf dat iedereen maar moeilijk doet en overdrijft als er uitgelegd wordt waarom je niet zoveel mag eten en drinken. Ach, als je dit ooit terug leest, dan zal je het begrijpen en ons gelijk geven..

…hoewel…jou kennende!