6. mei, 2017

6. mei, 2017

"Vanmiddag kwam via de post het rapport van Sanne binnen, voor rekenen hoge cijfers en voor de rest was alles aan de magere kant. Haar studie, tja, zo onbelangrijk ineens. Ze vond het al niet echt een leuke opleiding en nu wordt het al helemaal lastig om er nog iets van te maken. Een jaar over doen gaat het niet worden, dat wil ze niet dat weet ik zeker. Inhalen gaat ook niet meer lukken, zoals het er nu naar uitziet. Mij maakt het allemaal niet uit, als ze maar weer beter wordt, dat is nu het enige wat belangrijk is. Maar voor haar zelf….haar toekomstdromen, haar plannen, alles is nu anders, niets is meer zoals het was…ik vind het zo erg voor haar dat ze nu de dingen niet meer kan doen die ze voor ogen had. Ineens ziet haar toekomst er anders uit….en daar kan niemand iets aan doen. Maar ook al zal het allemaal moeilijk worden, ze gaat het redden, want zo is het altijd met Sanne gegaan, ze doet het op haar manier maar ze komt er….hoe dan ook."

6. mei, 2017

….heb je geen therapie dus mag er de hele dag bezoek komen en daar zorgen we dan ook voor! Thomas en Isa zijn je eerste bezoekers van vandaag. Op jouw afdeling zijn ze de badkamers aan het verbouwen en dat maakt een hoop herrie, daarom is jullie huiskamer tijdelijk op een andere plek en daar treffen ze jou dan ook aan. De verpleegkundige vraagt of jullie met Sanne ergens anders naar toe kunnen gaan in verband met de rust voor de andere patiënten dus jullie gaan naar het restaurant. Daar is het weer lastig om een balans te vinden tussen gezellig samen zijn en het eten en drinken van jou afremmen. Als ze weer op jouw kamer zijn laat je een schaaltje zien waar wikkels van theezakjes liggen en je vertelt trots dat je vanochtend de theezakjes die daar in zaten, allemaal hebt opgegeten. De verpleegkundige bevestigd dit later, je hebt inderdaad een aantal theezakjes opgegeten. Ik maak me hier wel zorgen om, want ja, wat is het volgende wat je gaat verorberen? En…nu je uit je bed kunt, ga je dan niet veel te veel water drinken? Ik kan vandaag niet naar je toe omdat ik moet werken dus in de middag bel ik Heliomare en deel met de verpleegkundige mijn zorgen. Ze zegt dat het overlegd gaat worden met de artsen en dat ze hier actie op gaan ondernemen.

In de namiddag komen je vader en Yolande bij je, jullie gaan met een speciale rolstoel naar het strand. Er is daar net iets van de reddingsbrigade waar jullie naar gaan kijken. In de strandtent gaan jullie iets eten en drinken want je vader kan jouw blauwe ogen niet weerstaan! De bitterballen gaan er tot de laatste kruimel in, behalve dat ene stukje dat naast het bordje was gevallen, dat laat je liggen. Jouw semi-smetvrees wint het van je eet/drink-obsessie, moeten we dat als een piepklein stapje vooruit zien?!

Je vader bespreekt onze zorgen omtrent jouw obsessieve gedrag, met de verpleegkundige. Er wordt een bewegingsmelder in je kamer geplaatst en het water op je kamer wordt afgesloten, dat geeft wel wat meer rust, althans….voor ons! 

In de avond gaan opa en oma Hemmie naar je toe, ze mailen me later een verslagje van hun bezoek:

Twee uurtjes bij haar geweest, ze lag nog op bed dat we kwamen, we zijn met haar naar de huiskamer gegaan en hebben spelletjes gedaan, ik hou van Holland met kaartjes , dobbelen en woordjes raden.  Ze was goed te spreken voor zover je dat kunt stellen. Natuurlijk vroeg ze in de huiskamer meteen naar drinken en ook naar tomaatjes die ze nog tegoed had en in de koeling stonden. Die heeft ze opgegeten en later na een uur nog een klein bakje met stoofpeertjes, drinken 4 x een slok in een bekertje, wel weinig zei ze dan. Maar getracht haar uit te leggen dat het echt niet anders kon, dat het moest van de verpleging. Ook bij ons weggaan wilde ze nog eten en drinken meenemen naar haar kamer, ik zei ‘wacht maar tot de verpleegster bij je komt want ze komen vast en zeker nog bij je langs’, ‘ja maar.. ik wil even uitzoeken wat ik dan ga vragen’. Gelukkig toen we in haar kamer kwamen, kwam gelijk de zuster binnen met de vraag ‘Sanne wat wil je drinken en wil je een beetje yoghurt of vla’ en ze vroeg of we spelletjes hadden gedaan. Ja dus, “geen probleem” nee hoor zei ze is prima. Ik heb gevraagd of ze eerst even met Sanne naar toilet wilde gaan, dat deed ze en toen ze terugkwam zijn wij weggegaan, de  zuster nam haar nog even mee naar de huiskamer, waar ze haar yoghurt en drinken zou krijgen.Haar gedag gekust en zwaaien en kregen kushandjes terug. Het was druk in Wijk aan Zee, volgens San was er iets bijzonders vandaag, later dacht ik ja, dat is ook zo, iets van de KNRM

Nou San, geen gebrek aan aandacht vandaag lijkt me! Morgenavond mag ik je weer zien want overdag moet ik werken.

Ik hoop dat je lekker slaapt en droomt over emmers water en schalen vol met bitterballen.

….tot morgen schatje!

6. mei, 2017

6. mei, 2017