15. mei, 2017

15. mei, 2017

"‘hoe gaat het met je dochter?’, wordt er vaak aan me gevraagd. Ik zou graag willen zeggen dat het goed gaat maar zo goed vind ik het helemaal niet gaan. Ja, als je het vergelijkt met twee weken geleden, dan gaat het inderdaad beter maar als je het vergelijkt met twee maanden geleden, toen er nog niks aan de hand was, dan gaat het echt niet goed. Fysiek gaat het redelijk maar in haar hersenpan zitten rare kronkels die er voor zorgen dat ze niet zelfstandig kan functioneren en constant begeleiding nodig heeft. Misschien wil ik te snel, misschien wil ik dat ze morgen weer de oude Sanne is, misschien vind ik het wel verschrikkelijk om haar zo te zien en misschien vind ik het nog het allerergste om m’n dochter zo te missen. Maar nee, het gaat nog niet goed met mijn dochter. "

15. mei, 2017

15. mei, 2017

….heb ik contact met je. Je vraagt of ik langs kom vandaag maar ik moet werken. Ik vraag hoe het met je gaat, je zegt dat je pijn in je rug en nek hebt, dat komt door je bed. Ik heb dat zaterdag bij de verpleging aangegeven dat ze iets aan je bed moeten doen. Ze legde toen uit dat ze bewust de bediening van je bed hebben uitgeschakeld omdat je het steeds in rare standen ging zetten. Ik heb gevraagd of ze dan willen kijken hoe of jij dan toch goed kunt liggen in je bed, ze zouden er naar kijken. Blijkbaar is daar nog niks aan gedaan en dat maakt me boos. Waarschijnlijk hebben ze hele goede redenen ervoor maar ik wil dat jij goed kunt slapen. Ik wil niet dat je pijn in je nek en rug hebt, je hebt het al moeilijk genoeg. Ik geef het door aan je vader en aan Thomas en hoop dat ze er iets mee doen.

Je vader en Isa gaan in de middag naar je toe. Er is een familiemiddag, daar gaat je vader naar toe en Isa blijft bij jou. Jullie doen woordzoekers en het valt Isa op dat jij de woorden niet in een rechte lijn doorstreept maar met een kronkel, je pakt dan een letter uit het rijtje ernaast. Isa en ik bedenken dat dat precies de kronkel in jouw hersenen zal zijn.

Tussen de woordzoekers door kletsen jullie wat. Je vertelt dat je het jammer vindt dat je niet meer bij Stroming werkt, je was voor de zoveelste keer vergeten dat je daar ontslagen bent en hebt tegen iedereen in Heliomare verteld dat je in de horeca werkt.

Isa vertelt dat je vandaag je eten en drinken met haar wilde delen maar je vroeg ook hapjes aan Isa, op zich wel een goed teken dat je wilde delen. Wat ons ook opvalt is dat bij jou alles met grote hoeveelheden gaat. Als je zalf opsmeert, doe je grote klodders, veel te veel. Als je je handen droog maakt na het handen wassen, pak je heel veel papier.

Thomas komt pas tegen acht uur, je vader en Isa gaan dan weg.

’s Avonds bel ik de verpleging, ze hebben je bed al aangepast, gelukkig maar. Ze vertelt dat het plassen nu ietsje beter gaat, je gaat nu wat vaker uit jezelf naar de wc en soms gaat het ook weer even mis. Ze vonden je vanochtend wat suf, kan door de medicijnen komen.

Morgen gaan we naar je toe en gaan we met je eten.

….ik heb er nu al zin in! (maar hou je asjeblieft een beetje in zodat het wel nog gezellig is!)

15. mei, 2017