21. mei, 2017

21. mei, 2017

"We beginnen ongewild te wennen aan deze Sanne. En juist daardoor beginnen we de oude Sanne nu steeds meer te missen. Ik vraag me wel eens af hoe het zou zijn als de oude Sanne en de huidige Sanne elkaar zouden ontmoeten. De oude Sanne zou de huidige Sanne zeker wat kleding- en make-up tips geven en de huidige Sanne zou daar haar schouders voor ophalen. We vragen ons allemaal af of ze ooit weer de oude Sanne zal worden maar misschien moeten we ons daar niet op blindstaren en misschien moeten we maar gewoon uit gaan van een 'nieuwe Sanne'. "

21. mei, 2017

21. mei, 2017

....tegelijk dit keer! want als ik je zelf niet zie moet ik het doen met de informatie die ik van de anderen krijg die jou wel hebben gezien.

Gisteren (vrijdag) was je vader bij je en hij stuurde ons een foto van jou met een aapje om je hals en een foto van een potje 'vier op een rij'.

Vandaag was rond twaalf uur Thomas bij je. Zelf vertelde je later tegen Isa dat Thomas er pas om half twee was, maar dat klopt dus niet helemaal! Thomas is met je naar buiten gegaan. Het is best moeilijk voor hem om te zien hoe anders jij nu bent, zo afhankelijk en zo onberekenbaar. Daar hebben we allemaal wel last van. Isa heeft niet meer de rol van het kleine zusje, zij moet jou nu sturen en corrigeren, zo raar.

In de middag komen Isa opa en oma, Thomas is dan al weg. Ze komen 's avonds bij mij thuis en vertellen hoe het bij jou was. Je nagels zijn weer gelakt en oma heeft de nagellak bij je achtergelaten, ik ben benieuwd of je daar mee om kan gaan!

Voor het toiletbezoek moeten ze je een beetje dwingen, je zegt dat je niet moet maar na een paar uur wordt het toch wel eens tijd en we hebben nu vaak genoeg plaatselijke overstromingen gehad om te weten dat je bij jou nooit te vroeg bent! Er ontstaat een beetje een woordenwisseling met een verpleegkundige die vindt dat ze niet zo streng moeten zijn tegen jou en zelfs opa krijgt een bestraffend woordje. Isa handelt het op een nette, maar wel overtuigende manier af, ze laat het kaas niet van haar brood eten...goedzo Isa!

Ze blijven ook bij je met het eten, dat gaat weer met grote scheppen tegelijk. Isa bedenkt dat je tussen elke hap tot tien moest tellen, dat werkt goed. Alleen het toetje is weer een enorme strijd. Oma heeft pistachenootjes mee, ze verdeelt ze in kleine hoeveelheden...je smult er van. Niemand gaat bij  jou de deur uit zonder eerst een potje mens erger je niet te spelen, dus ook opa, oma en Isa zijn de pineut. Zwaar beledigd ben je wanneer opa jouw pion van het bord gooit maar je neemt wraak en pakt hem een paar keer terug. Ook doen jullie nog een potje pesten en ezelen en bij alle spelletjes is het zo dat wanneer jij gespaard wordt, je heel schappelijk bent, maar wanneer je gepakt wordt, verander je in een boos heksje.

Bij het afscheid ben je dankbaar voor alles en dat is zo fijn dat je dat bent want ja...het is voor ons best wel moeilijk om jou steeds te moeten corrigeren en stimuleren. Dat je zo lief en dankbaar bent maakt een heleboel goed.

Morgen kom ik weer naar je toe en hopelijk ben je dan weer een klein beetje vooruit gegaan.