31. mei, 2017

31. mei, 2017

"Als ik bij mijn dochter ben kan ik niets anders doen als naar haar kijken. Als ik maar lang genoeg naar haar kijk verandert ze misschien in de oude Sanne. Of misschien als ik net even niet kijk, glimlacht ze vanuit haar hart en dan mis ik dat net. Als ik naar haar kijk voel ik verwondering, verbazing, ongeloof. ‘wat is er in vredesnaam gebeurd met mijn dochter? Hoe heeft dit kunnen gebeuren? Wat staat ons allemaal nog te wachten?’. Maar het meest voel ik nog dat ik zoveel van haar hou dat ik zo graag wil dat ze weer beter wordt. Dus kijk ik naar haar, zoveel en zolang als het kan. "

31. mei, 2017

31. mei, 2017

....om half vier komen isa en thomas binnen, jij bent nog bij de ergotherapie. Jullie zijn samen op pinterest dingen aan het uitzoeken wat jullie kunnen gaan maken. Thomas gaat naar de infobijeenkomst en Isa gaat met jou memory spelen en daarna een potje dammen. Om vijf uur komt je eten, Isa blijft bij je en moet weer een strijd met je aangaan over chocomel wat je bij je eten wilt. Na het eten ga je zelf naar de huiskamer om je toetje te halen en je neemt er ook eentje mee voor Isa. Als je zelf je toetje op hebt vraag je een hap aan Isa, ‘want in jouw bakje zat meer’..pff..

Na het eten gaan Isa en jij rummikuppen in de andere huiskamer. Je legt aan Isa uit hoe het moet, dat heb je blijkbaar goed onthouden. Thomas komt na de informatiebijeenkomst bij jullie zitten. Jullie doen met z’n drieën nog een potje memory en daarna gaan Thomas en Isa weer naar huis.

Dinsdag 30 mei

De derde nacht dat je zonder inco slaapt en ik ben heel benieuwd hoe dat is gegaan. Via facebook vraag ik het je en heel trots laat je weten dat je zo goed als droog was vanochtend, we gaan de goede kant op! De eerste twee nachten ben je niet droog doorgekomen maar nu dus bijna wel. ‘weekendverlof!’ schrijf je naar me, met heel veel hartjes er bij. Ik had je namelijk gezegd dat je droog moet zijn ’s nachts voor als je bij ons bent voor het weekendverlof.

In de namiddag komen Margriet en Anne bij je op bezoek. Als Bas en ik om half zeven binnenkomen, zitten jullie met z’n drieën in een ernstig potje rummikub verwikkeld, het gaat er serieus aan toe! Je hebt al goed door hoe het moet en wordt er steeds handiger in. Ik zie steeds maar die rare trilling die vanuit je nek lijkt te komen en je zegt ook dat je weer veel pijn hebt. Je hebt zelfs tegen de verpleging gezegd, ‘ik hoop dat de vriend van mijn moeder snel komt want die kan heel goed masseren!’. Anne wint het potje rummikub en daarna gaan we een potje memory doen. Leuk hoor, al die foto’s van jou met je familie en vrienden! Beetje jammer dat ik aan het eind van het spel geen één setje heb weten te bemachtigen, maar goed, we hebben lol! Margriet en Anne gaan naar huis en wij gaan beneden thee drinken, buiten in de zon. Eerst laat ik je de snoeptomaatjes en de komkommer zien die ik voor je heb gekocht. Ik maak een afspraak met je, als jij van de theezakjes en de kuipjes broodbeleg afblijft, krijg jij die komkommer en tomaatjes. Je gaat akkoord en je pakt de komkommer van me af om die in de koelkast te leggen. Maar zodra je de komkommer in je hand hebt, verandert je blik in die van de hongerige wolf die roodkapje door het bos ziet huppelen. Je knakt in één snelle beweging de komkommer doormidden en neemt een grote hap. Ik probeer de komkommer van je af te pakken maar je draait je weg en neemt snel nog een hap. ‘hij is nog niet eens omgespoeld San!’ zeg ik verontwaardigd. De resten komkommer en het bakje tomaatjes belanden uiteindelijk in de koelkast met een sticker erop met jouw naam en de datum. Ik ben benieuwd.

We gaan met onze thee naar buiten en ik krijg je zo ver om dat zonder rollator te doen. Jammer dat het waait, het is te koud om buiten te blijven en we gaan gauw weer naar binnen. Je gaat weer naar de wc, eigenlijk vind ik dat je veel te vaak naar de wc gaat, zeker elk uur. Komt het omdat je bang bent dat het mis gaat? Of ga je steeds water drinken? Op deze manier snap ik ook wel waarom jouw blaas het ’s nachts niet volhoudt. Bas ziet dat je vanaf de wc snel je kamer in gaat en dan weer terugkomt bij ons. Ik zeg hem dat hij maar even moet gaan kijken in je kamer zodra jij in de koelkast een tomaatje gaat pakken. Bas komt terug met een theezakje, dat lag in je laatje. Bas kijkt je vragend aan en je zegt heel onschuldig, ‘o dat lag al heel lang in mijn laatje’,  pfff…geloof je het zelf San?

We besluiten om een potje rummikub te doen. Heel even weet je niet meer hoeveel stenen er op het bordje moeten, je pakt er zeven. Maar tijdens het spel kom je er gauw weer in en zit je bloedserieus te puzzelen met je cijfers. Als ik even met je meekijk, kijk je me beledigd aan, ik mag niet spieken bij je. Bas wint het potje en dan is het tijd om weg te gaan, het is al bijna half negen.

Ik pak je was uit de kast en ik maak nog een lijstje voor je voor het plassen: Proberen het plassen tien minuten op te houden als je denkt dat je moet – tijdens het plassen even stoppen – bekkenbodemspier oefeningen doen. Ik wil namelijk heel graag dat je ’s nachts droog bent als je met weekendverlof bij ons slaapt.Weekendverlof…we hebben er allemaal zin in…maar we zijn er stiekem allemaal ook een beetje bang voor.

Met mijn mobiel in mijn broekzak loop ik woensdag na mijn ochtenddienst door de Deen. Tijdens mijn werk heb ik 6 oproepen gemist, dus nu maar even mijn mobiel standby. Ik ben nog maar net binnen en voel m’n mobiel trillen. Heliomare, de psychologe belt me en vraagt of ze gelegen belt, tja, het moet maar even. Met het boodschappenmandje aan mijn arm ga ik ergens in een hoekje bij de augurken en de kikkererwten staan en sta haar te woord. Ze vraagt me of we willen kijken of je misschien al komend weekend voor weekendverlof naar ons toe kan. ‘ik zou graag willen maar we zitten met een verhuizing’, zeg ik terwijl ik opzij stap voor een mevrouw die natuurlijk uitgerekend vandaag augurken nodig heeft. De psychologe denkt zelf dat het goed voor je zou zijn, dat je misschien minder gericht bent op eten en drinken als je weer in je vertrouwde omgeving bent. Ik heb mijn twijfels en denk aan de komkommer die je gisteren verslond alsof je leven er van af hing. Ik vertel haar mijn twijfel en ook mijn zorgen rondom de eetdrang. Ze zegt dat ze een specialist heeft geraadpleegd omdat dit zelden voorkomt, ‘ze is hierin een zeldzaam geval’. Hebben we dit niet vaker gehoord???  Ik bespreek nog wat dingen met haar en ik beloof haar dat ik ga kijken of we het kunnen regelen, dat jij met Pinksteren bij ons kunt zijn.

’s Avonds gaat Isa naar jou toe met je vader, Yvonne, Ron en Elly. Je vader is er al eerder omdat hij  een gesprek heeft en daarna gaan jullie met z’n allen een potje pesten. Na het bezoek brengt je vader Isa naar huis en bespreken we hier thuis het weekendverlof...

....we moeten ons maar gaan voorbereiden.

31. mei, 2017