3. jun, 2017

3. jun, 2017

"We zijn bij een bruiloft en er wordt een liedje voor ze gezongen dus het bruidspaar zit in het midden van de zaal en wij als familie en vrienden zitten er om heen en kijken naar het romantische tafereel. Ik kijk naar ze, twee jonge mensen, zij in een witte lange trouwjurk en hij in een sjiek zwart pak. Met een zakdoekje veegt ze de tranen van ontroering van haar wangen als haar vader een aandoenlijk liedje voor haar zingt. Links en rechts hoor ik wat gesnuf en gesnotter en om me heen zie ik mensen een traantje van ontroering wegpinken. Ik moet zelf vreselijk mijn best doen om niet een potje te gaan janken. Niet om de vader die zijn dochter toezingt, maar om de gedachte die mij bekruipt.
Want ik denk aan mijn eigen dochter, zal ze ook ooit zo mogen zitten? Stralend van geluk In een mooie jurk, naast haar knappe echtgenoot die dan met zijn brede glimlach bewonderend naar haar kijkt. Hand in hand, met om hun vinger een ring en om zich heen de mensen die van hen houden. Ik hoop het zo…ik hoop het zo heel erg.
"

3. jun, 2017

3. jun, 2017

…wanneer ik mijn telefoon hoor gaan, het is iemand van Heliomare. ‘niet schrikken er is niks aan de hand’ zegt ze. De laatste tijd ben ik wel vaker door Heliomare gebeld dus de schrik die ik steeds van de ziekenhuistelefoontjes had, heb ik nu niet meer. ‘ik wil het even hebben over het weekendverlof, ik heb vernomen dat u zelf met de pinksterdagen moet werken en dat Sanne dan met haar zusje alleen is, ik heb dit met de arts besproken en zij geeft daar geen toestemming voor’. ‘o’, is het enige wat er uit mijn mond komt. Ik ben net wakker en dit overvalt me. Eerst wordt er aan me gevraagd of ik op stel en sprong toch wil gaan organiseren om dit weekend jou al thuis te laten zijn….heb ik lopen puzzelen om het te regelen….en mag het ineens niet meer. Dan denk ik aan de glimlach op jouw gezicht toen we het gisteren hadden over het weekendverlof, van oor tot oor. Ik leg haar uit dat Thomas er ook grotendeels bij is als ik werk en dat Ben de back-up is en in de buurt woont. Ik spreek af dat ik Sanne terugbreng als het echt niet gaat en dat ik zondagavond bel om te vertellen hoe het gegaan is. Ik moet echt mijn best doen om haar te overtuigen en eigenlijk vind ik het alleen maar goed dat ze zo voorzichtig zijn hiermee. Uiteindelijk stemt ze toe en hang ik opgelucht op.

We hebben een bruiloft ergens in de achterhoek en overnachten daar ook. De volgende ochtend rijden we weer naar Alkmaar en gaan we met z’n allen Ben’s huis leegmaken en alles verhuizen naar z’n nieuwe huisje. Je vader haalt jou na je lunch op vanuit Heliomare. Hij appt me later een foto van jou, je was buiten in de tuin op de bank in slaap gevallen. In de ochtend heb ik nog via facebook met je gekletst en je liet me weten dat je heel erg veel zin hebt in je weekendverlof. We zijn de hele dag aan het sjouwen en zweten en pas rond half acht zijn we in mijn huis om te eten. Ik heb met je vader afgesproken dat hij je om half negen brengt.

Om half negen zitten we op de bank en kijken steeds naar buiten of je er al aan komt. We hebben voorbereidingen getroffen, ik heb alle pakjes thee in een plastic zak gedaan en in de droger verstopt, daar zal je niet gaan zoeken….hoop ik. Één pakje heb ik in het kastje gelaten, dat zijn van die zijde-achtige zakjes, die kan je niet eten….hoop ik.

Jullie rijden eindelijk de straat in en wij gaan naar buiten om je te verwelkomen. Je loopt met Isa mee naar binnen en ik bespreek nog even wat dingen met je vader en Yolande. Het was een vermoeiende maar ook gezellige middag voor ze. Volgens je vader moesten ze je constant in de gaten houden omdat je in staat bent om achter de ruggen om snel iets uit de koelkast te pakken en op te eten. Ik krijg een map mee en verdorie ook je rollator. Dat stomme ding heb je helemaal niet nodig maar je vader vond het (heel begrijpelijk) niet de moeite waard om met jou daar een discussie over te hebben. Ik krijg ook een enveloppe met een soort van gebruiksaanwijzing. Daarin staat o.a. dat je niet mag fietsen of autorijden, dat we je niet in de buurt van eten mogen laten zijn en dat we nog maar even niet met je naar de supermarkt moeten gaan. Dat laatste had ik zelf ook al bedacht want ik ben bang dat je in staat bent om iets uit de schappen te pakken en ter plekke op te eten.

Ben gaat je nek masseren en wij kijken de map door en gaan een schema voor je maken voor morgen. Daar zijn we al gauw een uur mee bezig. We maken afspraken met je en ik benadruk een paar keer dat ik heb afgesproken met Heliomare dat als het niet gaat omdat je constant toestanden maakt om het eten, ik je direct terug breng naar Heliomare. Ik wil dat je dat als stok achter de deur houdt om je best te doen. ‘San, je weet dat dit een proefverlof is en dat betekent niet dat je van alles moet gaan proeven, maar dat we gaan proberen of het goed gaat’. Je lacht om mijn woordgrapje en zegt ons dat je echt heel erg je best zult gaan doen.

Het is echt niet normaal hoe jij elke keer over eten begint, het lijkt wel alsof je alleen maar aan eten denkt en aan niets anders, alles gaat over eten…waar we het ook over hebben, jij maakt van elk onderwerp iets eetbaars. Tussendoor vraag je een paar keer of je tomaatjes en druiven mag. Drie keer vul ik een schaaltje met twee druiven en twee snoeptomaatjes. We hebben allevier trek in thee dus jij gaat samen met Bas naar de keuken om thee te maken. Je giet veel te veel melk in je thee en jat een tomaatje.  We spreken daarna meteen af dat je morgen niet in de keuken mag komen, dat lijkt ons voorlopig even beter.

Weer terug aan tafel vraag je naar je mobiel maar we spreken af dat je die krijgt zodra het schema klaar is. Tussendoor komen je vader en Yolande nog even binnen want ze waren de diclofenac vergeten. Als het schema klaar is en jij nog even je mobiel hebt gehad en tomaatjes hebt gegeten, ga je naar boven, Isa gaat met je mee…voor de zekerheid. Je gaat eerst tanden poetsen en plassen en daarna naar boven. Eindelijk zie je je ratjes weer. Bas en Isa zijn ook bij je en Isa ziet hoe jij een handje konijnenvoer aan je ratten geeft en daarna een stukje ervan in je mond stopt. Het konijnenvoer moet dus ook achter slot en grendel en nu ik dit zo benoem…beneden staan ook bakjes met kattenvoer, als dat maar goed gaat!

Je vraagt naar je mobiel omdat je Thomas nog even wilt appen voordat je gaat slapen. Isa brengt je mobiel naar boven en even later krijg ik een fotootje via de app waarop je net doet alsof je slaapt. We spreken met je af dat we je om twaalf uur nog even wakker maken om te plassen en als Thomas van zijn werk thuis komt zal hij dat ook doen.

Ik hoop dat je lekker slaapt San, met een inco om, een zeiltje op het matras, pijn in je nek, misselijk van de honger en dorst….maar wel lekker in je eigen bedje!

3. jun, 2017