18. jun, 2017

18. jun, 2017

"Vannacht droomde ik dat mijn dochter de keuken in kwam lopen met haar bord. Op het bord lagen resten van takjes en bladeren van onze vlinderstruik vanuit de achtertuin. Ik keek naar haar en zag dat ze aan het kauwen was, een takje bungelde tussen haar lippen. Ik schrok en riep, ‘Sanne, je zit toch niet van die struik te eten?’…ze slikte het door en zei, ‘is echt heel lekker hoor mam, moet je ook eens proberen’. En toen voelde ik al mijn moed in m’n schoenen zinken. De pillen werken averechts, het wordt alleen maar erger. En ik moest huilen, huilen van machteloosheid. Gelukkig was het maar een droom…hoewel deze droom maar een klein stapje van de werkelijkheid staat ☹"

18. jun, 2017

18. jun, 2017

….met dank aan mijn collega’s..ik ben vrij dit weekend! Dus kan jij bij ons zijn. Je vader heeft je gisteravond al opgehaald en je hebt bij hem thuis geslapen. Vandaag kom je naar mij toe en dan breng ik je morgenavond weer terug.

Tegen 12.00 uur kom ik thuis en jij bent er al, je vader heeft je gebracht en Isa is nu bij je om je te begeleiden. Als ik de woonkamer in loop zit je daar aan de eettafel, zoals gewoonlijk, toch is het ongewoonlijk. Je bent samen met Isa bezig met Engelse woorden, jij noemt ze op, Isa voert ze in. Als het klaar is gaat Isa eitjes bakken voor de lunch en ik ga samen met jou de was ophangen. Je hebt weer veel pijn in je nek en de trillingen zijn veel aanwezig. Als de eitjes gebakken zijn gaan we aan tafel om te eten. Jij wilt sambal bij je ei en schept een grote hoeveelheid met je mes uit het potje. Ik zeg tegen je dat het veel te veel is en dat je dat over twee broodjes moet verdelen maar jij vindt het lekker dus doet het op één broodje en de ander eet je zonder sambal.

Na de lunch gaan we op pad, we hebben een heel programma. In de auto ligt een tas met spullen, je kijkt er in, het zijn spullen van Thomas, je stelt voor om het in de fik te steken. Ik snap best dat je boos bent, maar toch vind ik het moeilijk.

Als eerste gaan we naar Leen Bakker, om je bank te bekijken. Ik kom een collega tegen, ik praat even met haar terwijl jij en Isa op de bank gaan zitten die jij voordat je ziek werd, had besteld, voor je eventuele eigen huisje. Gelukkig vind je de bank nog steeds mooi en hij zit ook nog lekker. We spreken de verkoopster en zij vertelt dat de bank best nog even in het magazijn mag blijven staan.

Vanaf Leen Bakker steken we over naar de Media Markt om een elektrische tandenborstel te kopen, jij hebt namelijk op de één of andere manier wat last van theeaanslag op je tanden. De tandenborstel die in de folder in de aanbieding stond, is natuurlijk al uitverkocht, de verkoper gaat uitzoeken of het ook online besteld kan worden. Terwijl we op hem wachten gaan jij en Isa op de massagestoelen zitten die daar staan als demo’s. Je vindt het wel een goede uitvinding maar liever heb je een vriend die jou elke dag even masseert…tja, die verkopen ze niet bij de Media Markt San!

Van de Media Markt rijden we naar Ben, ik ben vanochtend de aardbeien en tomaatjes vergeten mee te nemen, die staan nog in zijn koelkast. Bij Ben duik je meteen de koelkast in, we moeten je weer de keuken uitsleuren. Ik maak een schaaltje voor je met tomaatjes en aardbeien en je krijgt een glaasje verse sinaasappelsap, wij drinken koffie. Ben gaat jou nog even masseren en je bedankt hem vanuit de grond van je hart.

We zeggen Ben gedag en we wensen hem succes met de nachtloop voor de vluchtelingen (40 km!), rijden naar Heerhugowaard en parkeren de auto bij Middenwaard. Daar hebben we ook wat dingen te doen. Waar we ook lopen, jij pakt steeds mijn hand en die van Isa en daar knijp je dan in als je pijn hebt. In Middenwaard ben je je geheugen weer aan het testen, ‘daar zat toch eerst een kledingwinkel? En daar in die winkel heb ik een keer een jasje gekocht’. Het verbaast me weer hoe vreemd dat geheugen in elkaar zit. Als we de roltrap opgaan naar de Action toe, leg je je hoofd op mijn schouder. ‘ik ben net een klein kind he mam’…Tja, in sommige opzichten wel, maar je kunt er helemaal niks aan doen.

Thuis ruimen we onze aankopen op en dan is het tijd voor jou om even op de bank te gaan liggen. Je moet zo onderhand wel moe zijn van al die indrukken. Je ligt nog maar net op de bank en je valt al in een diepe slaap. Mooi, want dan kan ik boodschappen doen en kan Bas op jou letten want Isa is naar haar werk. We weten inmiddels dat als je slaapt…je ook echt wel slaapt!  Een half uur later kom thuis en slaap je nog, ik ga eten koken dus misschien is het maar beter dat je dan nog even blijft slapen. Als het eten bijna klaar is, vraag ik aan Bas of hij jou alvast een beetje wakker wilt maken. Nou…dat valt nog helemaal niet mee! Hij weet je uiteindelijk overeind te laten zitten maar je valt met je hoofd op zijn schouder zo weer in slaap. Je kunt je ogen maar niet open houden. Ik laat Bas de tafel dekken en maak een doekje nat met koud water, dan maar op de niet-leuke manier, Bas heeft zijn best gedaan! De natte lap heeft effect, je ogen gaan open en als we over het eten beginnen, ben je gauw bij je positieven.

Na het eten gaat Bas de tafel afruimen en de vaat doen en gaan wij samen de was inhalen. Tegen half zeven komt Cheryl, ik had gevraagd of ze om die tijd kon komen omdat ik even een half uurtje weg moet voor een afspraak voor mijn bedrijfje. Ik maak afspraken met je voordat ik de deur uitga en hoop maar dat je uit de keuken blijft. Ik maak nog een schaaltje komkommer en tomaatjes voor je zodat je er weer (heel) even tegenaan kan en ga dan weg.

Als ik terug kom van mijn afspraak zitten jullie met z’n drieën aan tafel te kaarten, met een kop thee erbij. Je vraagt of je een banaan mag en ik stel aan jou voor om een halve te nemen, Bas haalt hem en je roept er achteraan dat je de schil ook wilt opeten, mooi niet San! Ik moet even wat dingen op mijn laptop doen en daarna gaan we naar Stroming, dat had je vanmiddag al gevraagd. We gaan met de auto en jij wilt persé achterin zitten zodat Cheryl voor kan. Weer zie je de tas met spullen van Thomas en vraagt me weer wat het is. Als ik het vertel stel je dit keer voor om het in de vuilnisbak te gooien, je bent echt boos, das duidelijk.

Op de parkeerplaats bij de bioskoop parkeer ik de auto en het kost jou veel pijn en moeite om uit mijn autootje te kruipen vanaf de achterbank. Cheryl zegt meteen dat jij op de terugweg voorin gaat zitten, je protesteert niet.

In Stroming krijg je een warm onthaal, je ex-collega’s zijn blij om jou te zien en omhelzen je enthousiast. We zoeken een plekje en bestellen latte-machiato. Terwijl we wachten noem je de tafelnummers op, die weet je nog precies, je hebt er ook zo lang gewerkt. De Latte-machiato wordt gebracht met voor jou een klein bakje met een grote aardbei erin, daar ben je heel blij mee. Je probeert nog om een glaasje koude melk te bestellen om door je koffie te doen zodat je het sneller kunt opdrinken, maar dat hou ik tegen. Als jij later even naar de wc bent spreek ik je ex-collega’s die geschrokken zijn van hoe jij nu bent. Ja, zij hebben jou niet meer gezien nadat je ziek werd, voor ons is het inmiddels een proces van twee en een halve maand.

Thuis ga je eerst binnen met Cheryl nog thee drinken en later komen jullie buiten bij mij zitten. Je vraagt weer om eten en je mag van mij een appel, die eet je helemaal op, met steeltje en al. Ik zie aan je dat je moe wordt, Cheryl gaat naar huis en jij gaat naar boven. Alles gaat heel traag en in de badkamer doe je heel veel tandpasta op je tandenborstel en je doet een grote klodder crème op je hand en smeert het op je gezicht. Met een glimmend hoofd ga je naar zolder. Je praat met je ratjes, doet het hok open en je hand gaat al naar het voerbakje, ik kan je maar net tegenhouden.

Bas haalt beneden nog een warme pittenkruik voor je nek en dan zeggen we je welterusten. Ooit komt er een dag dat je dit allemaal weer zelf kunt doen, dat we je weer kunnen vertrouwen als het om eten gaat en dat je zonder inco je bed in kan.

en die dag…daar kijken we allemaal heel erg naar uit.