12. jul, 2017

12. jul, 2017

"Ik kijk naar de foto’s waar mijn vier kinderen op staan, vandaag gemaakt op hun vaders verjaardag. Ik ben zo trots op ze. Bas die zo zijn best doet op school, in spanning of hij over mag naar de vierde van de Havo na een moeilijk jaar. Isa die ineens haar grote zus moet verzorgen en evengoed haar best blijft doen op school. Nick die het zo goed doet in zijn eigen huisje en met z’n werk. En Sanne, die zich hier doorheen worstelt, haar leven totaal anders als een paar maanden geleden. Haar nog steeds scheve lachje, haar ogen nog wat dof en vermoeid, haar pukkelige gezichtje…ik vind haar nog steeds prachtig. Mijn mooie lieve kinderen…ik hou van jullie!"

12. jul, 2017

12. jul, 2017

…zie ik gemiste oproepen en berichtjes van jou. Je vraagt hoe laat ik bij je kom en of ik nog wat spulletjes wil meenemen. Je kijkt er, zoals altijd, erg naar uit. Met Ome Peter rij ik na het eten naar Wijk aan Zee. Je zit in je kamer aan je tafeltje woordzoekers te maken, naast je staat een toetje. Je begroet ons enthousiast en zegt trots dat je je toetje hebt bewaard totdat wij kwamen. Nadat je je toetje ophebt gaan we naar het strand lopen. Het gebruikelijke, ‘mam ik heb echt heel veel pijn, kunnen we alsjeblieft met de rollator of met de rolstoel gaan?’…volgt. Maar ook dit keer ga ik er niet in mee. Ik moet nog even wat met de verpleging bespreken dus ik zeg tegen je dat je alvast met ome Peter naar buiten kunt gaan.

Als ik even later beneden kom, zie ik dat je met ome Peter in discussie bent bij de uitgang. Later vertelt hij me dat je probeerde om hem over te halen om een rolstoel te pakken. Ook begin je over fietsen die we kunnen gebruiken. Niet gelukt San! We gaan dus gewoon met de benenwagen. Onderweg horen we veel ge-auw dus ik leid je af met praten over van alles en nog wat.

In de strandtent zoeken we een plekje in de luwte en we bestellen koffie en thee, jij met een glas water erbij. Terwijl we wachten op onze bestelling ga jij naar de wc. Ik laat je alleen gaan en kijk je helemaal na, onderweg draai je je steeds om en lacht naar me. Ook maak je weer hetzelfde grapje door te gaan doen alsof je iets in je mond hebt gestopt.

Weer terug aan tafel komt onze bestelling er aan. Het hele ritueel wat we inmiddels kennen, speelt zich weer af. Munt laten afkoelen in het glas water, met het koekje mijn schuim van de latte machiato opeten, de munttakjes opeten. Alleen is er dit keer een opmerkelijk verschil, je eet wel de blaadjes van de takjes af maar je laat de steeltjes liggen…we maken vorderingen!

Als alles op is gaat ome Peter betalen. Hij loopt iets te dicht langs een kraan waaronder hondendrinkbakken staan, komt tegen de hendel van de kraan aan en het water spuit er in een brede straal uit. Hij schrikt en doet de kraan weer dicht. Wij moeten lachen. Jij lacht eerst hard, dan stop je even, dan lach je weer even uitbundig en stopt weer heel abrupt. Zo gek om te zien!

We lopen weer terug naar Heliomare en gaan op je kamer een potje pesten. Jij hebt je tussendoortje gekregen, een bakje met tomaat en komkommer, maar je laat het rustig naast je staan en neemt tussen het kaarten door af en toe een hapje. Ook dit is weer een stapje in de goede richting.

Om half negen is het potje af en gaan wij afscheid van je nemen. Je loopt met ons mee en vraagt meteen je fruit, het laatste eten wat je vandaag nog krijgt. Ome Peter en ik lopen naar de parkeerplaats en horen geklop. Je staat boven naar ons te zwaaien, vanuit de huiskamer. We zwaaien terug, stappen de auto in en rijden weer naar Heerhugowaard. Ik vond het vanavond weer een stukje beter met je gaan San, ga vooral zo door!

Vandaag, vrijdag, word je door je Yolande opgehaald. Je vader is jarig en jullie gaan met z’n allen eten bij hem. Je vertelt voor de grap dat je met Yolande langs de Mc Donalds bent geweest voor een Mc Flurry, Isa trapt er nog in ook, logisch want je zegt het met een serieus gezicht. Opa en Oma brengen je weer naar Heliomare terug.

Om tien uur krijg ik een appje van je, je bent je oplader kwijt dus als je mobiel leeg is...ben je niet meer bereikbaar. Dat is wel vervelend, ik ben er nu al zo aan gewend om af en toe een berichtje van je te krijgen.

Maar ja, vrijdagochtend na het gesprek met de arts, haal ik je op en dan ga je pas maandagmiddag, na de afspraak bij de neuroloog, weer naar Heliomare, lekker lang weekend samen…

….we kijken er naar uit!

12. jul, 2017