11. aug, 2017

10. aug, 2017

"We moeten alles geprobeerd hebben. Dat bedacht ik me gisteren. Een paar weken geleden nog dacht ik, 'als het eetprobleem weg is, dan komt alles goed'. Het eetprobleem lijkt nu een stuk minder te zijn, maar het is nog lang niet goed. Mijn dochters gedrag is niet zoals het zou moeten zijn. Ik wil dat ze beter wordt. Ik wil zo erg graag dat ze weer beter wordt en dat ze weer normaal kan functioneren. En daarom ben ik bereid om mijn dochter naar Eindhoven te brengen, want we moeten op z'n minst alles geprobeerd hebben, zelfs dat.
"

10. aug, 2017

...van onze vakantie nadert, we zitten nu op Difhusie, het vijfde eiland. Morgenochtend vroeg, om 6.30 (!!) gaan we met de ferry naar het zesde eiland, voor twee nachten. Waarschijnlijk zal ik dit blogverslag pas morgen (donderdag 10 augustus) kunnen plaatsen want het internet doet het hier heel slecht en op de laptop al helemaal niet. We gaan de Malediven steeds leuker vinden en ons steeds meer thuisvoelen. Gisteren zaten we nog op het eiland met de moeilijke naam. In het hotel werkte in het restaurant een jongen uit Bangladesh, daar komen de meeste werknemers in hotels vandaan, schijnt veel goedkoper te zijn en bovendien zijn de Maledievse mensen heel lui, daar komen ze zelf ook voor uit. De jongen in ons restaurant was een jongen met een hoog piepstemmetje, ik vermoed dat hij familie is van de Chipmuncks (of hij heeft er eentje ingeslikt). Hij sprak amper Engels en daardoor kreeg ik de eerste ochtend een typisch Maledievs ontbijt, een soort pannenkoek met daarnaast een mengsel van vis, kokos en uien. Ik vertelde dat ik vegetarier ben, hij nam mijn bord mee en kwam even later terug met een bord met broodjes, ei en ....worstjes! Maar verder hebben we leuke interessante gesprekken gehad met Maledievse mensen, het is een bijzonder land en het zou best kunnen dat we er nog wel een keer naar toe gaan!

Vandaag had je weer zo'n lief berichtje op facebook gezet, dat ik de liefste moeder ben, zo lief dat je dat doet! Van het thuisfront krijg ik steeds verslagen van hun bezoekjes aan jou. Via Isa liet Robert-Jan weten dat het zaterdagmiddag gezellig was, hij was met nog een paar anderen uit de vriendengroep bij jou in Heliomare geweest en jullie hadden samen gegeten. Hij had jou niet meer gezien sinds je ziek bent dus hij wist niet wat hij moest verwachten. Hij vond dat je er best goed aan toe was al kon hij duidelijk merken dat je een flinke klap van de molen hebt gehad. Zelf liet je me weten dat je het heel leuk had gevonden.

Zondag 6 augustus: Laura heeft je opgehaald en mee naar huis genomen. Jullie zijn eerst bij ons thuis geweest om jouw was te doen. Isa vertelde me dat jij het een troep vond en meteen Ezra, onze huis(dieren)oppas ging bellen om dat even recht te zetten! Laura liet mij weten dat je vanwege haar verjaardag, een high tea had gereserveerd bij Stroming dus daar gingen jullie in de middag naar toe. Laura vertelde dat jij haar had verteld dat je steeds al om half vijf in de ochtend wakker bent, dat heb ik inderdaad ook wel gemerkt aan het tijdstip waarop je berichtjes stuurt. Ze zei dat je tijdens de high tea in slaap viel en dat je zelfs, toen jullie weggingen, staand in slaap viel. Voor Laura is het ook moeilijk om met jou om te gaan nu je zo anders bent, ze moet soms streng tegen je zijn en ze vindt het jammer dat ze niet meer de dingen met je kan doen die jullie eerst samen deden. 'ik wou dat ze gewoon weer de oude was'...appte Laura. Tja, ik weet niet of je ooit weer de oude Sanne wordt en dat hoeft niet erg te zijn, eerst maar eens wat orde scheppen in dat hersenpannetje van je.
Zondagmiddag heeft Laura je naar opa en oma Hemmie gebracht en daar heb je gegeten. Oma mailde me dat de verpleegkundigen hadden verteld dat wij deze week bericht gaan krijgen over een gesprek, over Padua in Eindhoven. Dit kwam n.a.v. de vraag van jou zelf, jij had ze gevraagd of er al iets bekend is over Eindhoven. Ze hebben je toen geantwoord, 'je moeder wilde er nog over nadenken maar als dat akkoord is ben je denk ik snel aan de beurt'. Oma had het idee dat je Eindhoven al geaccepteerd hebt. Het eten gaat volgens oma nu heel anders, je zit snel vol. Oma vond je gedrag dwingend, datzelfde heb ik ook gehoord van Nick, ome Peter en Laura. Het hikken is vaak en heftig, vooral als je niet je zin krijgt. Kortom, er is een hoop werk aan de winkel en volgens oma heb je dat zelf ook wel door.

Maandag 7 augustus: Dylan heeft bij je gegeten. Hij appt me dat het heel gezellig was en het viel hem op dat je best helder was en dingen had onthouden. Ook vond hij jouw eetdrang minder. Foto's heeft hij niet van jullie want die mocht hij van jou niet maken!

Diinsdag 8 augustus: Ome Peter heeft bij je gegeten, zelf appte je me 'het was heeeel gezellig met ome Peter' en ome Peter stuurde me het volgende verslag:
Vandaag was het dan weer mijn beurt om jou te bezoeken. Nu had je mij 's ochtends al geappt om te vragen, wat ik wilde eten, maar ik was eigenlijk al te laat. Ik had natuurlijk gisteren contact met jou moeten opnemen om de bestelling door te geven. Nu kreeg ik dus min of meer verplicht een rijstschotel voorgeschoteld. Dat was niet erg, want het smaakte heerlijk.Vandaag hadden we ook afgesproken, dat ik een half uurtje (16:30 uur) eerder zou komen. Ik had een tas mee met een paar woordzoekers en een bakje met bramen. Jawel, verse bramen uit het tuintje van ome Peter! Je wilde, dat ik je even zou bellen als ik zou arriveren bij Heliomare. Waarom, was mij nog niet duidelijk! Bij aankomst bij Heliomare had ik je gebeld en een boodschap ingesproken. Boven op de eerste etage stond je mij bij het trappenhuis op te wachten. Je was bang, dat ik de weg niet zou vinden naar jouw kamer. Nou, Sannie, dat viel reuze mee. Nu weet ik, dat mijn gevoel voor richting mij wel eens in de steek laat, maar vandaag was dat niet het geval. Toch erg lief van je, dat je me stond op te wachten.
Ik was heel erg benieuwd of ik nog veel Auwtjes en Hikjes zou horen. Het werd uiteindelijk een gelijkspel tussen de Auwtjes en de Hikjes. In ieder geval viel het mij reuze mee. Wel moet ik je broer Nick gelijk geven, want je bent wel een baasje!! Het zorgpersoneel vliegt voor je, als je bijvoorbeeld iets uit de koelkast nodig hebt. Je krijgt hoe dan ook op één of andere manier jouw zin. Toch doe je het wel netjes door eerst met "mevrouw" te beginnen. De tafel in de huiskamer was netjes gedekt en de rijstschotel werd na een spelletje pesten opgediend. De rijst met kip + boontjes smaakten heerlijk en net zoals vorige week kreeg je het bord voor de helft op. Na het toetje Yoghurt met bramen kwam je met 2 voorstellen. Het eerste voorstel was om gewoon binnen te blijven en te gaan rummikuppen en/of te gaan pesten. Het tweede voorstel was om naar "Sea You" te gaan om daar wat te gaan nuttigen. Natuurlijk zouden we dan wel met de auto heen gaan, want het was wel in jouw ogen een enorme afstand om te voet af te leggen. Nou goed San, het regende dan wel, maar om die paar honderd meter met de auto te gaan, vind ik zonde van de benzine!! Dat deden we dus niet, dus kwam snel het rummicupbord tevoorschijn. Een week geleden legde ik steeds het loodje en dat was nu ook het geval. Het laatste spelletje wist ik gelukkig met jouw hulp te winnen. Verder vertelde je me, dat je ontzettend veel zin had in het etentje van komende donderdag met jouw ex-collega's van Stroming.
Omstreeks half 10 werd het weer bedtijd voor je. Erg lief van je, dat je me uitnodigde om volgende week dinsdag weer bij jou te komen eten. Dat zou ik ook graag willen, maar helaas zag ik net op mijn rooster, dat ik avonddienst heb. Daar moeten we het dus nog even over hebben. Tot de volgende keer, Sannie en sterkte met de Auwtjes en Hikjes!

Woensdag 9 augustus: Nick ging bij je eten en toen ik hem achteraf vroeg hoe het gegaan was met/bij jou, kreeg ik het volgende uitgebreidde verslag: 'goed hoor' ... (!!)

We hebben nog een paar dagen op de Malediven, ik hoop dat de zon morgen weer schijnt zodat we nog even kunnen afbakken. Ik begin me langzaam voor te bereiden op de woelige tijd die komen gaat. Maar ik ben vooral erg benieuwd naar hoe het met jou gaat want ondanks alle berichtjes van anderen, er is niemand die jou zo goed kan doorgronden als jouw eigen moeder...
...en toevallig ben ik dat!

10. aug, 2017