13. aug, 2017

11. aug, 2017

10. aug, 2017

"Zelfmedelijden....ik geloof dat ik daaraan lijd. Ik kan keihard janken als ik er aan denk dat ik straks thuiskom en jou na drie weken eindelijk weer in mijn armen kan sluiten en dan vervolgens jou naar Eindhoven moet brengen. Emmers vol kan ik huilen als ik bedenk dat ik je de komende maanden aan je lot over moet laten en je maar een enkele keer kan zien. Maar kom op zeg, wie is hier nou degene die alles kwijt is inclusief geheugen, herinneringen en eigenwaarde? wie moet dit allemaal doorstaan? Mijn bloedeigen dochter en daarom ben ik zo ongelooflijk trot op haar. Dus recht ik mijn schouders, slik mijn tranen in en zeg haar vol goede moed, 'Alles komt goed San, echt'.
"

10. aug, 2017

.....nu op ons laatste eiland, dan tel ik het eiland vanwaar we op zondag op het vliegveld stappen even niet mee. We zouden eigenlijk vroeg in de ochtend met de local-ferry gaan maar die was gecanceld i.v.m. de storm en de regen die we sinds gisteren in de namiddag hebben. De hotelmanager heeft een speedboot voor ons geregeld maar we moeten wachten tot de storm wat is afgezakt. Pas om 14.00 is het zover, we kunnen samen met zes andere toeristen, met de speedboot naar Thulusdoo. De golven zijn behoorlijk hoog en de boot maakt flinke klappen op zee, gelukkig zijn Ben en ik inmiddels ervaren, we hebben wel eens zwaardere tochten gehad, vorig jaar nog in Thailand. Toen hing zelfs de bemanning van de boot over de railing te kotsen.
Na een uur over de woeste zee, worden we gedropt op Thulusdoo, als enigen want de rest van de passagiers moet naar het vliegveld. Op een verlaten zandvlakte worden we met onze koffertjes achterlaten en de boot vaart weer verder. 'Oke', zeggen we tegen elkaar, 'en nu?'. We ploegen ons door het zand richting iets wat op een scheepswerf lijkt en waarnaast een weg loopt, nou ja...een weg? het lijkt meer een rivier. Van verschillende Maledievers hebben we gehoord dat door de global warming de zeespiegel zodanig stijgt dat over een jaar of 30 de Malediven niet meer zullen bestaan. Het heeft nu een middag, een nacht en een ochtend geregend en de straten van Thulusdoo lijken op rivieren. Het lijkt er meer op dat het nog maar een paar jaar zal duren voordat de zee over de eilanden spoelt. We lopen tot aan onze knieen door het water en hopen maar dat er niet ergens een diepe kuil of put zit. Het guesthouse waar we uiteindelijk belanden maakt alles weer goed. Leuke houten huisjes pal aan het mooie zandstrand, heel sfeervol, alleen de zon ontbreekt, hopelijk is die er morgen weer.

Ik pak mijn mobiel om mijn kinderen op de hoogte te brengen dat we er zijn en dan krijg ik berichtjes van jou. Gisteren had ik een mail gekregen van de arts van Heliomare. Er staan diverse opties in voor jou, in Heliomare kunnen ze niks meer voor jou doen dus moeten we gaan kijken wat nu het beste is. Er zijn, buiten Padua in Boekel (dat ligt vlak bij Eindhoven) een paar andere huizen waar ze de juiste therapieen bieden, maar we willen je niet tussen mensen met verslavingen stoppen en ook niet met zware psychische problemen. Padua is gewoon echt de beste optie. Ik vraag je via de app wat je er zelf van vindt, want ik vind het belangrijk dat jij er zelf ook achter staat. Intussen app ik ook met je vader, over het gesprek van maandag waar we voor zijn uitgenodigd. Dat gesprek gaat over het vervolgtraject, over de mogelijkheden, het is om half vier en dan moet ik werken. Het is een belangrijk gesprek en ik wil daar bij zijn. Je vader heeft geprobeerd om het naar de ochtend te verplaatsen, maar vanuit Heliomare kan dat niet. Gelukkig wil mijn collega de dienst met mij ruilen maar dat betekent wel dat we zondag na een dag reizen rond twaalf uur in de nacht thuis zullen komen en ik dan om acht uur in de ochtend moet werken! dat wordt afzien, maar ik vind het gesprek te belangrijk om het af te zeggen. Als ik het met je vader heb over het weekendverlof vertelt hij me dat er in Padua geen sprake zal zijn van weekendverlof. Geen weekendverlof?? mijn kind helemaal in Eindhoven en dan geen weekendverlof? dat kan niet! Het gaat om 24 uurszorg en dan vergoed de verzekering het niet als je met weekendverlof gaat. Die mededeling is de druppel die bij mij m'n emmer laat overlopen. Door mijn tranen heen zie ik dat jij me geantwoord hebt op mijn vraag of je achter je opname in Padua staat, uit jouw antwoord blijkt dat je al weet dat je daar niet met weekendverlof kunt:  'Ik vind het jammer dat ik het weekend niet naar huis mag want daar geniet ik altijd zo van. Maar ik heb het er wel voor over want ik wil graag genezen'. Ik antwoord je dat ik het ook moeilijk vind en dan zeg je, 'maar daarna zie ik je weer bijna dagelijks' . Dat geeft mij meteen een geruststelling, als jij het aandurft, durf ik het ook aan. Ik app je terug dat ik zo trots op je ben dat je dit allemaal doorstaat en jij appt me terug dat je trots op mij bent omdat ik jou zo steun en zoveel voor jou doe. Er volgen nog veel hartjes en kusjes, zo lief.

Vrijdag 11 augustus. Ik krijg via Isa een verslagje van Tessa, zij is met Zeb gisteravond bij jou geweest: Gezellige avond met Sanne gehad! rond 17.45 hebben we haar opgepikt en zijn we naar 'Sea you' gegaan om lekker een hapje te eten. We hebben lekker bijgekletst en ook herinneringen opgehaald. Sanne heeft zelfs haar eten deels aan Zeb afgestaan omdat ze vol zat! Na het eten heeft ze ons nog even haar kamer laten zien en  hebben we afgesproken dat Zeb en ik snel weer langs komen om een spelletje te doen. We hebben genoten met z'n drieen. Sanne vond het erg leuk en lief dat we haar mee hadden genomen! Sanne is een lieverd en we zijn blij dat we haar een gezellige avond hebben mogen geven. xxx Tessa

Wij hebben een ochtend vol zon gehad na gisteren een hele dag bewolking dus we hebben even om en om kunnen afbakken. In de middag trekt de lucht weer dicht met wolken. Vanaf onze strandbedjes hebben we dolfijnen zien langszwemmen en eentje deed even een showtje voor ons en sprong steeds in de lucht vanuit het water, mooi om te zien. We hebben ons weer verbaasd over die rare chinezen die helemaal ingepakt  in een soort van zwempak van enkelpols tot hals, gewapend met zwemband  en duikbril, dobberen in een gedeelte waar het water tot je knieen komt. Door een opening tussen een soort rotsmuurtje in de zee kon je de volle zee op om te snorkelen maar terwijl ik in die opening zwom, voelde ik de stroming dus ben gauw weer terug gezwommen. Even later hoorde we een hoop geschreeuw en was er paniek want een Chinees was door diezelfde opening de zee ingetrokken en kon er niet tegenin om terug te zwemmen. Brullend ging hij steeds koppie onder. Een gast met een jetski of hoe heet zo'n motording, ging er op af en heeft hem gered.

Van Marloes kreeg ik foto's van jullie beauty-avondje, vrijdag was dat...als ik het goed heb. Marloes heeft jou een tablet gegeven en er spelletjes en Netflix op gezet, ik ben benieuwd of je er mee overweg kunt. Marloes was wel geschrokken van jouw geheugen, je wist nog weinig van haar vorige bezoek.

Zaterdag 12 augustus. We zijn in de middag met een speedboot van Thulusdoo naar Hulhumale gevaren, dat duurde een half uur. En nu zitten we in een stom hotel met een piepklein muf kamertje. Hulhumale is het eiland waar ook het vliegveld is en omdat we morgenochtend weer naar huis gaan vliegen, hebben we hier voor 1 nacht dit hotel geboekt. Net zijn we even door de smakeloze stad gelopen en over het kunstmatige strand. De vakantie zit er op. Morgen (zondag) reizen we de hele dag en komen we als het meezit om half elf in de avond op Schiphol. De volgende ochtend heb ik meteen een ochtenddienst zodat ik 's middag om half vier bij het gesprek kan zijn.

Maandag kan ik jou eindelijk weer in mijn armen sluiten...om je vervolgens weer los te moeten laten omdat je waarschijnlijk al heel snel naar Padua zult gaan.
....ik zie er als een berg tegenop.

10. aug, 2017