21. aug, 2017

21. aug, 2017

"Het is zo vreselijk verwarrend. Mijn dochter is volwassen maar gedraagt zich soms als een dwarse puber of als een dreinende kleuter. Ze wilt op zichzelf wonen en kinderen krijgen maar komt de nacht nog niet droog door en kleedt zich als een slons. Ze heeft een rijbewijs, werkervaring en diploma’s maar het geheugen van een goudvis en het tempo van een slak. Ik wil haar behandelen als een volwassen vrouw maar ik moet haar corrigeren als een klein kind en kan haar nog niet alleen thuislaten. Er moet nog zoveel gebeuren voordat ze de draad weer kan oppakken en aan haar toekomst kan gaan bouwen. Maar laten we vooral optimistisch blijven, hoewel ik haar gisteren nog moest uitleggen wat dat woord betekent. Optimistisch, ‘dat je niet de moed opgeeft en doorvecht’, en dat doen we. "

21. aug, 2017

21. aug, 2017

Het is zo ver….

…en dat kan je op twee manieren opvatten, ‘het is zo ver, er is plek voor je in huize Padua, je gaat verhuizen’, of ‘het is zó vér, twee uur rijden, pffff hoe verzinnen ze het, het voelt bijna alsof je gaat emigreren’.

Intussen is er weer bijna een week voorbij. Woensdag zijn Ron en Elly bij je langs geweest en donderdag mocht je al mee naar huis en bleef je bij je vader tot zaterdagochtend. Hij appt me dat jouw eetdrang een stuk minder is maar dat je pijn en de hik nog veel aanwezig zijn. Ook je dwingende vasthoudende gedrag is opvallend en vaak ook irritant.

Zaterdagochtend halen Ben en ik je op bij je vader en nemen je mee naar huis. Ik vind dat je er onverzorgd uitziet. Je hebt een oude broek van mij aan die flubbert, een gestreept shirt waarin je nog breder lijkt, je haar is ongekamd en je hebt geen make-up op, daar gaan we straks meteen iets aan doen. Natuurlijk krijg je van Ben eerst een massage waar je weer intens van geniet. Ben gaat naar huis en ik hang de was op. Jij eet een sinaasappel aan tafel tegenover Isa en dat levert meteen de eerste discussie op. Je knabbelt aan de binnenkant van de schil en als Isa daar wat van zegt vind je dat ze zich niet met jou moet bemoeien. Voordat we naar Broek op Langedijk gaan voor de rommelmarkt, wil ik dat je andere kleren aan doet. Dat kost de nodige strijd maar uiteindelijk lukt het om je zover te krijgen. Ook over het feit dat ik je haar wil fatsoeneren moeten we strijden. Make=up laat ik voor vandaag maar even zitten, genoeg strijd gehad!  Er is een pakketje voor je binnengekomen. Je maakt het open en houdt het daarna achter je rug terwijl je het naar boven brengt. Isa vraagt je wat het is en je antwoordt dat het gezichtsmaskers zijn maar Isa komt er achter dat het detox-pillen zijn, om af te vallen. Isa komt naar mij toe om het te melden en ze vindt het niet fijn dat jij tegen haar liegt. Ik geef je een lesje in ‘eerlijk zijn tegen je familie want anders vertrouwen we je niet meer’…en je geeft me gelijk, je had niet mogen liegen en biedt ook je excuus aan aan Isa. Maar Isa is er een beetje klaar mee, ze heeft ook geen zin meer om mee te gaan naar de rommelmarkt. Uiteindelijk lukt het je om Isa toch over te halen om mee te gaan maar we berekenen dat we dan wel erg moeten haasten aangezien Isa moet werken. Dus gaan we even later met z’n drietjes (Bas ook) naar Bens huis waar we de auto parkeren. We lopen naar de rommelmarkt (aan het eind van de straat) en je klaagt onderweg steen en been over pijn en je hik doorboort met gemak de geluidsbarrière. Eenmaal op de markt heb je afleiding en gaat het wat beter. We scoren wat ‘nieuwe’ broeken en shirts voor je, is toch maar voor korte tijd want het is wel de bedoeling dat je gaat afvallen. We zijn acht euro kwijt voor twee broeken, twee shirts, een vest en twee shawltjes. Oja, en een mooie zwarte jurk, doorzichtig aan de bovenkant en op z’n minst twee maten te klein. Bas noemt het ‘je motivatiejurk’, ik vind het een goeie! Bij de kraam waar we de shawltjes kopen kijkt de verkoopster jou onderzoekend aan, ‘volgens mij ken ik jou ergens van…of nee…toch niet’. Ik denk dat ze de oude Sanne kende. We gaan er maar niet op in.

Bij Ben drinken we nog wat en bekijken zijn nieuwe ‘van der Valk achtige’ badkamer en gaan dan weer naar huis. Eerst gaan we langs de Deen, je koopt twee meloenen voor in Heliomare en ik het eten voor vanavond. Thuis ga ik koken en val jij in slaap op de bank, hopelijk hou je het droog! Met frisse tegenzin en walging snij ik dan maar zelf de kipfilet in stukjes. Om half zes maak ik je wakker en dat lukt gelukkig vrij snel. Ik kijk meteen of de bank nog droog is, je kijkt verbaast als ik dat doe en als ik je uitleg dat het een paar weken geleden nog mis ging, blijk je daar niks meer van te weten. We eten met z’n viertjes, Ben eet ook mee, en na het eten moet Bas snel weg om te werken. Wij ruimen af en gaan nog wat spelletjes doen. Met rummikub speel je weer ongegeneerd vals, wij corrigeren je en lachen inwendig. Ben gaat naar huis en wij spelen nog twee potjes tot een uur of tien. Ergens tussen half elf en elf uur lig je goed en wel in bed.

Zondagochtend ben je om half negen wakker, je gaat na mij douchen. Je vertelt me dat je heerlijk hebt geslapen en voor het eerst weer eens normaal hebt doorgeslapen. Vandaag gaan we met ome Peter winkelen. Je doet je kleren van gisteren aan en staat met tegenzin toe dat ik je haren doe. Ook wil ik dat je een beetje mascara op doet, dat staat gewoon even frisser. Je wilt het niet, het boeit je niet hoe je eruit ziet. Mij boeit het wel dus speel ik het hard. ‘zonder mascara krijg je geen ontbijt’. Je wordt boos, smijt met de deur maar komt met mascara op aan de ontbijttafel zitten. Je eetdrang is totaal omgeslagen want je eet zo vreselijk langzaam dat ik je moet aanmoedigen om een beetje door te eten. Onvoorstelbaar.

Ome Peter komt om twaalf uur en dan rijden we met mijn auto naar Alkmaar. Eerst gaan we langs oma’s graf. Het regent keihard dus jij mag van mij in de auto blijven zitten terwijl ome Peter en ik de begraafplaats op gaan. Daarna parkeer ik de auto in de Singelgarage en als we naar buiten willen gaan blijf je als een blok staan en wilt geen stap meer zetten, ‘het regent’. Nou….met veel moeite zie ik een paar vage spatjes regen, dus pak ik je arm en trek je mee. Het kost weer veel strijd om je mee te krijgen. Het zonnetje breekt zelfs door maar alsnog loop je mopperend naast ons.

We zijn nog maar net in de C&A en jij kondigt aan dat je moet plassen, je vraagt aan een verkoopster naar het toilet, die hebben ze niet, de verkoopsters piesen hier tussen de kledingrekken. ‘aan de overkant is een koffietent, daar kun je naar de wc’. Dat vind je teveel moeite dus plof je neer op het bankje bij de kleedkamers. Ome Peter moet een hele nieuwe outfit dus is heel lang bezig met passen. Na een half uur ga je dan toch maar naar de wc. Ik wil met je meegaan maar je zegt dat dat niet nodig is. Even overleg ik met mezelf maar besluit dan om je te laten gaan, goed voor je zelfvertrouwen. Ik zeg je nog dat je goed moet opletten met oversteken en daar moet je om lachen. Gelukkig ben je vrij snel weer terug en gaat weer op het bankje zitten. Je keurt de kleding waarmee ome Peter mee het hokje uit komt en geeft ook andere heren ongevraagd advies, ‘die trui zit een beetje te wijd meneer’, ‘ja’, zegt de meneer, ‘maar dan kan ik er lekker mee op de bank hangen’. ‘die trui is veel te mooi om op de bank mee te hangen, u moet echt een maatje kleiner proberen’,  je zegt het allemaal bloedserieus en ik lach mezelf inwendig een breuk.

Met twee tassen vol kleren gaan we anderhalf uur later naar de overkant koffiedrinken en daarna naar huis. Ik laat jou thuis met ome Peter en ik ga even naar de Deen om eten voor vanavond te halen. Je hebt pannenkoeken besteld en ik heb ingestemd met de voorwaarde dat het wel gezonde pannenkoeken worden. Dus bak ik meergranenpannenkoeken met spinazie en geitenkaas. Ik zeg tegen ome Peter dat hij moet opletten dat je niet op de bank in slaap valt en na een tijdje komt hij in de keuken om te melden dat je toch in slaap bent gevallen. Ik loop snel naar je toe en dan open je je ogen, ‘grapje, haha!’, *zucht*. We eten met z’n zessen (Nick, ome Peter, Bas, jij en ik) en weer eet je heel langzaam en krijg je maar 1 pannenkoek op. Na het eten gaan we rummikuppen en discussiëren we weer over de spelregels, jij hanteert altijd jouw eigen spelregels wanneer het je uitkomt.

Rond half acht pakken we je spullen bij elkaar en rijden we met z’n tweetjes richting Heliomare. Onderweg praten we over Thomas. Voor het eerst noem je zijn naam weer en vraag je me waarom hij je ‘gedumpt’ heeft. Weer leg ik het je uit en hoop ik maar dat je boosheid een beetje zakt, al begrijp ik je best wel. In Heliomare help ik je nog even met je kleding opruimen en dan nemen we afscheid.

Maandagochtend krijg ik van je vader te horen dat hij heeft gebeld met Padua en dat je daar donderdagochtend terecht kunt. Als het moet, dan maar zo snel mogelijk, hoe eerder je daar naar toe gaat, hoe eerder je weer thuis bent. Zo denk jij er ook over, al had je nog graag een weekendje thuis willen zijn. Ik ga regelen dat ik je dinsdag in de namiddag (na mijn werk) mag ophalen zodat je nog thuis kunt zijn totdat je naar Padua gaat. Dat lukt, ook lukt het me om woensdag vrij te krijgen (met dank aan onze invalcollega Ivanka) en met Isa organiseer ik nog een last-minute afscheidsborrel op de woensdagavond. Daarna ga ik naar mijn werk waar ik met mijn leidinggevende even een gesprekje heb over de weekenden. Ik krijg toestemming om voorlopig geen weekenden te hoeven werken zodat ik jou kan bezoeken in Padua, dat is heel fijn, er valt een last van me af.

Morgen (dinsdag) moet ik al om half zeven in de ochtend Isa naar Alkmaar brengen, ze heeft een theoriedag en theorie-examen (autorijden). Daarna heb ik een ochtenddienst tot half drie en dan haal ik om kwart voor vier Isa op en rijden we door naar Heliomare om jou op te halen. Ik heb het allemaal aan jou doorgegeven en je gezegd dat je morgen maar alvast een beetje moet gaan inpakken. Dat zou je gaan doen.

Ik zie er vreselijk tegenop maar ik heb er ook al mijn hoop op gevestigd dat ze jou daar weer wat stappen verder kunnen helpen naar een toekomst waarin je zelfstandig kunt functioneren in deze maatschappij.

……eerst nog even lekker bij ons thuis zijn San, we gaan er van genieten!