24. aug, 2017

24. aug, 2017

"Ik wil het niet. Ik wil gewoon echt niet dat ze gaat. Mijn dochter begint heel langzaam te genezen en nu moet ik haar laten gaan. Ik wil haar bij me houden en zelf voor haar zorgen, maar dat kan niet want ik mag haar niet deze kans ontnemen, de laatste kans misschien wel om beter te worden. Dus breng ik haar morgen weg naar een plek waar ik hoge verwachtingen van heb. Zij gaan haar beter maken, dat moet wel, anders zouden ze haar niet bij mij weg laten gaan, toch? Je gaat toch niet zomaar een kind bij haar moeder vandaan halen en bijna tweehonderd kilometer verderop onderbrengen? Dan moet het wel echt…echt heel goed zijn. Huize Pauda…stel me niet teleur…asjeblieft?"

24. aug, 2017

24. aug, 2017

….Isa is geslaagd voor haar theorie-examen! Gelukkig maar want anders was ik voor niks dinsdagochtend zo vroeg mijn bed uit gegaan om haar naar Alkmaar te brengen voor de theoriedag. Om kwart voor zeven moest ze al in Alkmaar zijn. Daarna ben ik naar huis gegaan, even met Bas thee gedronken en toen om acht uur werken. Na mijn werk meteen naar huis en toen rond half vier richting Alkmaar om Isa op te halen en door te rijden naar Heliomare.

We lopen de afdeling op en als Isa jouw deur openschuift sta jij daar achter verstopt, ‘boe’ roep je als Isa binnenstapt, grapjas! Je hebt vandaag therapieën gehad en nog maar weinig voorbereid voor je verhuizing dus gaan we met z’n drieën alles inpakken. Dat is toch nog best even een hele klus en aan jou hebben we niet veel. Je bent zo vreselijk traag en snel afgeleid. Wel goed van je dat je een kar had geregeld waar alle tassen op kunnen. De verpleegkundige komt afscheid nemen als we helemaal klaar zijn met inpakken. We kijken je kamer nog eens goed rond, Isa checkt alle kasten en laatjes en dan gaan we weg. De kar is helemaal vol en we dragen alle drie nog een tas. Bij de lift komen we een arts tegen die vertelt dat alles is overgedragen aan huize Padua en hij wenst ons veel succes enzo, ik heb die hele man nog nooit gezien, geen idee wie het is. En dat was het dan, verder zien we niemand. Bijna vier maanden heb je hier gewoond en zijn wij hier over de vloer geweest en nu is het ineens afgelopen en voelt het best wel vreemd om zo weg te gaan.

Ik rij de auto voor en dan begint de grote uitdaging, alles in mijn fiatje 500 proppen en dan moeten we er zelf ook nog in. Het lukt met moeite en Isa zit zo’n beetje opgevouwen en ingeklemd op de achterbank. Met een gemengd gevoel rijd ik de auto onder de slagboom door, het is me allemaal wat tegengevallen hier, alleen het strand en de strandtent zal ik gaan missen.

Thuis zorgen Nick en Laura voor het avondeten, als we om zes uur thuis komen staat de spaghetti al op tafel, Ben eet ook mee. Je eet de helft van je portie spaghetti op en dan zit je vol. Na het eten gaan we met z’n allen afruimen, koffiedrinken en spelletjes doen. Tomás (vriend van Bas) komt ook langs en we doen Party & Go, de Juniorversie want dat is al best lastig voor jou. Als Ben, Laura, Nick en Tomás weg zijn, doen we nog twee potjes rummikub en dan gaan we na tien uur naar boven.  Het duurt even voordat je in je bed ligt en als ik je welterusten zeg, krijg ik weer heel veel kusjes van je en omhels je me stevig. Ik slik een prop in mijn keel weg.

Woensdagochtend word ik om acht uur wakker en zie dat je me geappt hebt, ‘ben je al wakker mamsie?’.  Ik ga eerst douchen en daarna jij. Terwijl jij doucht ga ik de voortuin in om het onkruid weg te halen. Na het douchen ga jij beneden ontbijt voor ons samen maken. Ik wil het graag in de voortuin opeten, de zon schijnt, jij vindt het te koud maar komt toch even bij me zitten. Isa moet autorijden en de instructeur komt jou even gedag zeggen. Jij hebt ook les van hem gehad en hij weet jouw verhaal. We kijken samen hoe Isa weg rijd. Je krijgt van mij wat kleine opdrachten die je kunt doen terwijl ik de tuin bezig ben. Het is zo fijn dat dit weer kan, ik hoef niet meer bang te zijn dat je de koelkast leeg eet of dat je rare dingen gaat eten, het geeft toch een stukje meer vrijheid.

Om kwart over twaalf rijden we naar de tandarts, Bas heeft gisteren die afspraak geregeld. De tandarts is ook op de hoogte van jouw ziekte en is erg meelevend. Ze vraagt iets aan jou over het genezen en dan kijk je naar mij, je weet het antwoord niet, dus leg ik het haar uit. Op de tandartsstoel gaat het verder wel redelijk, af en toe wat ge-hik maar je houdt het goed vol. De tandarts is tevreden over je gebit. Isa is inmiddels ook bij de tandarts gekomen vanaf haar rijles maar omdat al jouw spullen nog in de auto zitten, past Isa niet meer in de auto. Jij stelt spontaan voor om te gaan lopen naar je vader waar we de spullen in de garage zouden gaan zetten. Isa loopt met je mee en ik rij alvast die kant op. We pakken alle spullen uit de auto en Isa sjouwt het naar de garage omdat jij en ik met de buren in gesprek zijn.

Vanaf je vader rijden we naar Stroming waar we gaan lunchen. Jij wilt eigenlijk binnen gaan zitten maar de zon schijnt volop en het is zo’n vijfentwintig graden dus ik wil buiten. Het kost weer even wat strijd maar we belanden dan toch op het terras, jij met een dekentje om je heen, ik wapperend met de menukaart en wegsmeltend in de zon. Ben komt ook mee lunchen dus we zitten gezellig met z’n viertjes op het terras. Tessa komt nog even bij je kletsen en halverwege komt Bas ook ons gedag zeggen, hij is aan het werk in de keuken. Als jij en Isa later bij de bar gaan afrekenen word jij aangesproken door een vaste klant van Stroming die jou onderzoekend aankijkt en vraagt, ‘Ben jij nou het zusje van Sanne?’. Hoe dicht zit ze bij de waarheid…want zo zou je het best kunnen zien, je bent een zusje van jezelf, je lijkt op Sanne maar je bent het niet helemaal.

Na de lunch gaat Ben naar ons huis om de achtertuin netjes te maken en wij gaan naar de Lidl om boodschappen te doen voor de afscheidsborrel. Daarna nog even naar de Deen voor wat dingetjes die ze bij de Lidl niet hadden en dan naar huis.

We verdelen de taken al wil jij eigenlijk gewoon gaan zitten. Maar hey San, het is jouw feestje, dan moet je toch op zn minst helpen met voorbereidingen. Bij alles wat je doet vraag je hulp, want ja, je hebt overal pijn. We eten soep, Ben eet ook mee. Als we net klaar zijn met eten en Isa bezig is met jouw wenkbrauwen epileren, komt tante Julia al. Vanaf zeven uur druppelen de anderen allemaal binnen, Rachel met haar zoontje, Opa en Oma Hemmie, Cheryl, Ome Ron en Tante Elly, Marloes, je vader…al met al was het een gezellig avondje.

Als iedereen weer weg is ben je moe. In de gang praat ik nog even met je en uit je weer je dankbaarheid, dat is zo fijn dat je dat doet, dat maakt de constante strijd die we hebben wat draaglijker.

Zonder inco ga je je bed in, die liggen in een vuilniszak in je vaders garage. Er ligt een zeiltje in je bed dus laten we het maar weer eens proberen.

…Je laatste nachtje hier bij mij San…de volgende keer dat je hier weer slaapt, dan ben je beter…afgesproken?