9. jan, 2018

9. jan, 2018

"Steeds meer besef ik me dat mijn dochter niet meer zal worden zoals ze was en steeds meer heb ik daar vrede mee. Haar hersenen zijn beschadigd en daardoor kan ze zich heel veel niet meer herinneren, dat komt ook hoogstwaarschijnlijk niet meer terug. Maar het heeft ook iets positiefs teweeggebracht, ze is zorgzamer en liever en vooral heel dankbaar. Het gemis van de oude Sanne wordt vervangen door de aanwezigheid van de nieuwe Sanne. Hoe vaak heb ik me de afgelopen tijd afgevraagd of het allemaal wel goed zou komen? Ik denk dat ik nu wel kan zeggen: ‘het is goed zoals het is, ook al is het niet goed’. "

9. jan, 2018

9. jan, 2018

….was het zomaar ineens 2018!  In twee weken tijd gingen we van 2017 naar 2018, van de zinderende zon in Gambia naar autoruiten krabben in Nederland en van 49 jaar jong naar 50 jaar oud. Na de kerst gingen Ben en ik naar Gambia om even te genieten van de zon, een jaarwisseling zonder oliebollen en met een paar vuurpijlen. Jij was die week bij je vader en dat ging allemaal prima. Ze zagen je weinig want je was veel in het AC en/of bij Mieke en/of Mark waar je nu veel mee omgaat.

Vanaf 1 januari ben je op dieet, daar ben ik het niet zo mee eens want je eet al niet veel. Als het aan jou ligt eet je twee peren op een dag en een beetje avondeten. Isa en ik proberen je steeds uit te leggen dat je wel moet blijven eten, al is het maar een cracker. Gelukkig neem je het van ons aan en ga je nu wat meer tussen de peren door eten.

Vrijdag 5 januari komen Ben en ik in de ochtend op Schiphol aan en zie ik je een uur later als ik Isa kom ophalen om te gaan ontbijten bij de Hema. Jij gaat niet mee want ja, je dieet! Maar ik kan je heel even zien en dat is fijn.

Zaterdag 6 januari is mijn verjaardagsfeest in de Wijkboerderij in Alkmaar. Isa heeft jouw haren gekruld en jullie hebben samen kleren gekocht voor jou. Ik ben blij verrast als ik zie dat je een rokje en een panty aan hebt, het staat je zo leuk! Het feest is fantastisch, zo leuk dat er zoveel mensen waren. Jullie lezen een ABC op, Ben en Isa zingen een liedje, Opa doet een voordracht en Oma ook. Wendy vertelt een verhaal waar we door geroerd zijn, ook jij vindt het heel mooi en lief. We dansen en daar doe jij ook een poging toe, je hebt veel plezier met Laura, Cheryl en Dylan die er ook zijn. Jullie hebben de gasten gevraagd om als kadootje geld in een box te doen om van deze blog een boekje te kunnen maken, wat een goed idee!  Bijna iedereen blijft tot na twaalf uur, want ja, dan ben ik echt jarig! Na het feest ga ik mee met Ben en jullie gaan naar mijn huis.

Zondag kom ik vroeg in de middag thuis en gaan we eerst boodschappen doen voor het avondeten. Daarna gaan we met z’n zessen naar oma’s graf, Nick, jij, Isa, Bas, Ben en ik, want oma werd vorig jaar op mijn verjaardag begraven. Ik leg de schelpjes bij het graf die ik uit Gambia heb meegenomen en we steken kaarsjes aan in het kerkje. Ik ga nog even met jou naar de plek waar we precies een jaar geleden zaten en wijs aan waar de kist stond, maar je kunt je er niets van herinneren. Vanaf de begraafplaats lopen we naar de auto en dan komen we mijn tante Anneke tegen, oma’s jongste zusje. Ze begroet ons verrast en ze weet even niet meer wie Isa is en wie Sanne. ‘Sanne is de oudste, dat weet ik, dus dan ben jij Sanne?’,  en ze wijst naar Isa, die vier jaar jonger is. Ik snap het want als ik naar jullie kijk zie ik Isa daar staan als zelfverzekerde jonge vrouw en jij als een meisje dat nog van alles moet leren. Nou is Isa ook nog een stukje groter dan jij, vooral op die hakken die ze aanheeft, maar dan nog. Oom Peter komt er ook aan, hij had afgesproken met tante Anneke. We zeggen elkaar gedag en gaan dan naar de auto want jullie moeten nog naar een nieuwjaarsparty bij Oom Ron en tante Elly. Wel gaan we nog lunchen bij Koek&Bier, om de hoek bij de begraafplaats. We hebben een gezellige lunch, wij delen mijn broodje want anders wil je helemaal niks eten. In de avond, na jullie nieuwjaarsparty, gaan we spontaan tapas eten, opa en oma komen ook. Al met al heb ik een hele leuke gezellige verjaardag gehad.

Maandag moet Isa afrijden en jij hebt therapie in Heliomare. Je regelt zelf steeds de taxi en maakt de afspraken. Ik ga sporten en als ik terugkom heeft Isa ge-appt, ‘ik ben gezakt’…zo jammer. Als je terug bent van Heliomare ga je naar Mieke, je eet daar. Maar eerst ga je met me mee naar de Deen, boodschappen doen. Je vraagt of ik met de fiets ga, dat vroeg je vanochtend ook al toen ik ging sporten maar toen was ik nog niet goed wakker, had geen zin om te sporten en had het koud, dus ging met de auto. In de schuur kijk ik naar mijn fiets en zie dat mijn losse kettingslot weg is, je begint te lachen, ‘heb je niet meer nodig! Kijk maar goed!’. Je hebt in het AC een nieuw slot op mijn fiets laten zetten! Vandaar dat je steeds wilde dat ik met de fiets ging! Eindelijk, na bijna een jaar heb ik weer een normaal slot op mijn fiets want het sleuteltje van mijn fiets brak af, op de dag dat jij met de ambulance naar het ziekenhuis werd gebracht. Het is bijna symbolisch, mijn slot is weer goed en jouw slot is ook goed….

Vandaag, dinsdag, ben ik ingewerkt op mijn nieuwe werkplek, het voelde goed! Jij was naar het AC en daarna ben je naar mevrouw B gegaan die je elke week bezoekt, ik ken haar van mijn vorige werkplek. Ze is steeds heel blij met jouw bezoek en jij vindt het leuk om te doen. Vlak voordat ik begin met eten koken wordt jij gebeld. Ik hoor je met je hoge telefoonstemmetje zeggen, ‘ja hoor ik kan wel…waar is het?...o..ja is goed’. Als je op hebt gehangen vertel je dat je bent gevraagd om stemmen te tellen in het gemeentehuis in Castricum, je hebt dat eerder ook een keer gedaan en daarom sta je in het systeem. ‘uh San, dat kan niet joh, je kunt met NAH geen stemmen gaan tellen! Als je halverwege de tel kwijtraakt dan is er een probleem!’, zelf zie je dat niet zo maar je besluit om morgen toch maar af te bellen.

Na het eten pak je de flesjes die ik heb gekocht. Het zijn flesjes olie met vier verschillende geuren, hele sterke geuren. Ik had gelezen dat als je daar dagelijks twee keer aan ruikt, het mogelijk is dat je reukvermogen terug kan komen. Je doet je best maar je ruikt helemaal niks, ik ruik het zelfs op twee meter afstand.

We houden moed…en dat is wat we steeds maar blijven doen…moed houden…

9. jan, 2018