15. mei, 2018

15. mei, 2018

"Laatst had ik zo’n rare droom. Ik droomde dat ik zag hoe mensen mijn kwetsbare dochter kleineerden. Ik werd zo boos dat ik een hoge toren beklom en met een megafoon de omgeving liet weten wat ze mijn dochter hadden aangedaan. ‘Waarom?’ riep ik en het galmde over de daken. Ineens kwamen er politiemensen naar me toe, drie man sterk. Ze sloegen me in de boeien en zette me op het beklaagdenbankje in de rechtszaal. En terwijl ik daar mijn pleidooi hield en aanhoorde hoe de regeltjes werden opgedreund, vroeg ik mijzelf af, ‘waarom zit IK hier in vredesnaam?’. Gelukkig was het maar een droom want zoiets gebeurt niet in het echt….toch?"

15. mei, 2018

15. mei, 2018

....heb je therapie bij Heliomare, ook een intakegesprek over de arbeidsintegratie. Gelukkig gaat Bob met je mee zodat hij ook het e.e.a. kan vragen en vertellen. In de avond ga je eten bij de ouders van Bob, je vertelt me later dat het lieve mensen zijn.

Donderdag 10 mei is het een beetje saai weer maar wel droog. Mijn ramen lap ik zelden, meestal als ik boos ben en mijn frustratie kwijt moet of als ze gewoonweg zo smerig zijn dat zelfs mijn vader er iets van zegt. In dit geval is het allebei aan de orde.  Bijna drie uur leef ik me uit op mijn ramen en dan, na een korte douche, gaan wij (de drie dames van ons gezin) naar de Ikea. In de avond gaan Bas Isa en Nick naar de bioscoop en vragen of jij meegaat maar je zegt dat je liever naar Bob gaat. Jullie zouden uit eten gaan maar daarna kan je best mee naar de bios, komt niet zo heel vaak voor dat jullie met z’n viertjes op pad gaan. Bob weet van niks en als hij komt laat hij jou ook weten dat je gewoon met je broers en zusje op stap moet gaan. We moeten samen even op jou in praten om je te laten inzien dat dit soort dingen belangrijk zijn. Dat zijn van die sociale prioriteiten waar jij nog niet helemaal goed mee om weet te gaan. Uiteindelijk ga je eerst met Bob uit eten en daarna ga je naar de bios met Nick Isa en Bas en heb je een leuke avond, al vind je film niet bijster interessant!

Vrijdag 11 mei blijf je voor het eerst bij Bob logeren. Je stuurt me een foto van jullie handen met de ringen die Bob heeft gekocht, het is nu officieel! Ik moet steeds weer lachen als ik denk aan hoe serieus en verstandig jullie nog niet zo heel lang geleden tegen mij zeiden dat jullie het rustig aan zouden doen. Pfff! Maar ja, echte liefde laat zich niet bedwingen, zullen we maar zeggen! En ik ben hartstikke blij voor je. Van de andere kant ook wel weer eng, als het maar goed blijft gaan…In de avond gaan jullie bij vrienden van Bob borrelen en dat was volgens jou heel gezellig.

Zaterdag 12 mei, ontbijtservice voor Bob dit keer! Jullie gaan samen nog op pad en ’s avonds gaan jullie ieder z’n eigen dingen doen. Jij gaat naar Erik.

Zondag 13 mei is het Moederdag maar jullie zijn bij je vader dus zie ik jullie pas in de avond. Je hebt voor het eerst een keer uitgeslapen. Oké, je ging laat slapen, half één, maar werd pas om half acht wakker, dat is echt laat voor jouw doen. ’s Middags heb je een babyshower bij Rachel, zij verwacht haar tweede kindje. Als ik in de avond thuiskom, iets eerder dan gepland, zie ik ineens een nieuwe salontafel in de woonkamer staan, ik zie meteen dat het gemaakt is door Paul, jouw AC-maatje, die kan dat zo goed. Jij hebt alles geregeld en zelfs je broer met een aanhanger laten komen terwijl het tafeltje makkelijk in zijn auto paste! Jouw inschattingsvermogen qua omvang valt nog aan te sleutelen!

Maandag 14 mei rij ik met Ben naar Zaandam voor de operatie aan mijn voet. Als ik ’s middags thuiskom ben jij nog weg, je bent bij Cheryl en gaat daarna nog naar mevr. B. Je hebt al boodschappen gedaan en rond half zes komt Bob, jullie gaan samen koken. Na het eten zitten we nog met z’n allen aan tafel, na te tafelen, gezellig! Bob begint al aardig in te burgeren, in ons gezin.

Vandaag is het dinsdag 15 mei. Ik strompel op krukken door het huis, wat een gedoe zeg. En jij bent de hele dag weer op pad, in het AC ontmoet je een leuke jonge vrouw, Diana, jullie gaan samen een terrasje pakken en boodschappen doen. In de middag word ik gebeld door het UWV, eindelijk! Er staat nu een afspraak voor begin juni, dan gaan we kijken welke mogelijkheden er voor jou zijn. Gisteren hebben we trouwens nog een sollicitatiebrief geschreven naar een hotel in Alkmaar, daar zoeken ze een ontbijtmedewerker, werktijden van 6.00 tot 12.00 en aangezien jij toch altijd al heel vroeg wakker bent….wie weet! In de middag kwam Ben nog langs om mij te prikken (anti-trombose) en opa komt op ‘ziekenbezoek’. Morgen is hij zelf aan de beurt voor een operatie, zijn galblaas gaat eruit. Maar opa is een bikkel, net als jij San, je hebt zo’n moeilijk jaar gehad en evengoed ben je altijd positief…en daar ben ik heel trots op!xx