4. nov, 2018

4. nov, 2018

"Laatst zag ik een filmpje van de oude Sanne, een frisse, slanke, goed verzorgde vrouw, die je echt niet hoefde te vertellen wat wel of niet goed voor haar was. Ik heb in het begin van haar ziekte, steeds gehoopt dat mijn dochter snel de oude zou worden. Maar nu, nu hoeft dat niet meer. Ze is nu anders, maar eigenlijk is de band die ik met de nieuwe Sanne heb, veel sterker en mooier. En daardoor mis ik haar niet meer, het is goed zo. "

4. nov, 2018

4. nov, 2018

….ons weekje Kroatie. Ik had een auto gehuurd en twee nachten een appartement in Split en vijf nachten een heel huis op eiland Brac. De auto was eigenlijk voor vijf personen en aangezien we met z’n zessen waren was het wel even een beetje proppen, maar het was allemaal te doen. We hebben het hele eiland zo’n beetje gezien en zelfs gezwommen in de zee. We kregen jou met geen mogelijkheid in je bikini, laat staan in de zee. Met je lange broek aan zat je op een achtergelaten strandstoel.

We hebben elke avond spelletjes gedaan, wat hebben we gelachen! Het viel me op dat je met het spel ‘30 seconds’, het al veel beter deed dan, pak em beet, een half jaar geleden. Je wist vaak sneller de antwoorden te noemen dan Isa en het beschrijven van de woorden ging ook best goed, al heb je daar wat langer tijd voor nodig. Wel had je steeds nog last van je benen maar daar hebben we zo min mogelijk aandacht aan besteed. Want het lijkt hetzelfde te werken als met de hik, heb je het er over, dan krijg je het. Vóór de vakantie ben ik daar nog mee bezig geweest. Je bent bij de dokter geweest, die heeft je doorverwezen naar een fysiotherapeut. De revalidatiearts van Heliomare heeft eerst Manuele therapie voor je geregeld, die heeft jou onderzocht en voorgesteld om de pijnklachten verder te behandelen via de polikliniek voor chronische pijn. Komende dinsdag, 6 november, hebben we een afspraak voor een gesprek in Heliomare en horen we daar meer over.

Toen we zaterdag 27 oktober weer terug waren in Nederland, had jij meteen je agenda alweer volgepland. Dat zorgde er afgelopen week voor dat ik het op een ochtend helemaal zat was. Zondag en maandag werken, dinsdag therapie, woensdag school en elke avond weg. Dat kan zo niet! En weer liet je de moed zakken, ‘het is me te veel’. En dan had je het niet over de vele afspraakjes die je steeds hebt, maar over school. En weer heb ik, en ook Bas dit keer, op je ingepraat. ‘Je bent nog maar net begonnen, wij gaan je helpen, blijf gewoon de avonden thuis zodat je je op je school kunt richten’. Op de één of andere manier wil het er maar niet in dat je dit niet kunt combineren, afspraakjes/werk/therapie/school/hersenletsel. Dus wordt ik op een ochtend boos op je, omdat je die avond weer weg gaat, naar Mark en Mieke. Je doet je jas aan en gaat zonder iets te zeggen naar school. Als je in de avond thuis komt, praten we. Je bent bang om te falen, bang dat het je niet gaat lukken met school, die confrontatie wil je niet aangaan. Ik leg je uit dat falen helemaal niet erg is, dat je daar van leert. Ik noem het voorbeeld van Isa, die vijf keer heeft moeten afrijden, en Bas, die is blijven zitten in Havo4. ‘Focus je op school, wij helpen je, ga het proberen, als het niet lukt heb je het in ieder geval geprobeerd, het is maar één jaartje’. Ik heb dit allemaal al eens eerder gezegd en ook nu neem je het toch wel van me aan en aan het eind van het gesprek is je gezicht weer ontspannen en blij, in plaats van sip en bedrukt.

Na de vakantie krijg ik van jouw vriend het verzoek om zijn foto’s van deze blog te halen en om zijn naam weer te veranderen in Bob, vanwege zijn werk. Dus knip ik hem eruit en verander zijn echte naam weer in Bob.

Inmiddels is het alweer november. Je bent  naar school geweest en hebt gewerkt. Ben en ik hebben een keer geluncht op je werk, zo leuk om te zien hoe je daar rondloopt. Je hebt van de huisarts Diclofenac voorgeschreven gekregen, die slik je om het op je werk vol te kunnen houden met de pijn in je benen.

Hoe stoer zou het zijn San, als het je gaat lukken om met je hersenletsel een diploma te halen. Wat zal ik onnoemelijk trots zijn als het je lukt. Maar ook als het je niet lukt, dan nog ben ik trots, omdat je het geprobeerd hebt

......knoop dat nou gewoon eens in je oren Sanne.

4. nov, 2018

4. nov, 2018