28. feb, 2020

"Ik stop mijn hoofd in het zand als ik denk aan Klimmendaal. Want als ik er bij stil ga staan dat mijn dochter straks voor lange tijd naar Arnhem gaat… dan voel ik wanhoop en dat wil ik niet voelen. Want natuurlijk is het t beste voor haar, daar zijn geen verleidingen en moet ze wel aan zichzelf gaan werken. Maar…wie zorgt er voor dat ze haar haren goed kamt? Haar broek ophijst? Haar dagen niet volpropt? Wie houdt haar eetgedrag in de gaten? Stimuleert haar om te sporten? Zorgt dat ze op tijd slaapt?...’zucht’…ik stop gauw mn hoofd weer in het zand. "

28. feb, 2020

…steeds meer vorm krijgen, Klimmendaal. We zijn er woensdag 19 februari geweest en we hebben er een heel goed en positief gesprek gehad. Jouw hele toestand werd in één adem prachtig samengevat door jouw behandeld arts en toen kreeg ik er weer vertrouwen in. Met z’n zevenen zaten we in het ‘ouwe meuk’-gebouwtje van baksteen en linoleum in een bedompt kantoortje. Twee man van de revalidatiekliniek en twee van het trainingshuis. We hadden een lijst met vragen gemaakt en daar hebben we de antwoorden op gekregen. Je mag in de weekenden naar huis, maar is dat slim? Nee…we denken met z’n allen dat het beter is dat je dat alleen doet bij gelegenheden als b.v. een verjaardag. Het is beter dat je je helemaal richt op je programma en op het werken aan jezelf, hier thuis kom je weer in de verleidingen waardoor je toch weer de mist in gaat. Je gaat daar wonen in een splinternieuw appartementencomplex, de ouwe meuk die Mies Bouwman meer dan 60 jaar geleden opende, gaat tegen de vlakte. In het trainingshuis ga je leren zelfstandig te wonen. Boodschappen, koken, huishouden. In de revalidatiekliniek krijg je therapieën en in de sportzaal mag je elke dag trainen. Wat later in het traject gaan ze zich met jou richten op werk. Het klinkt goed…al vind ik het erg moeilijk dat je straks zo ver weg bent.

Verder gaat het de laatste weken eigenlijk best goed met je. Je gewicht stagneert een beetje, dat is jammer want er moet nog minstens twintig kilo af. Je hebt ook nog wel steeds volle dagen en bent veel in het winkelcentrum, dan spreek je weer af met een vriend die je de laatste tijd veel ziet. Want ja zo gaat dat bij jou steeds, ongeremd, alles veel en vaak. Je bent ook druk met al je vrijwilligerswerk, wel mooi om te horen hoe je je daar voor inzet en hoe nuttig je daar bent.

Wat opvallend is, is dat je reukvermogen weer een klein beetje lijkt terug te komen. Eerlijk gezegd dacht ik dat dat nooit meer zou terugkomen, maar laatst rook je ineens weer iets. Ook lijkt het slapen wat beter te gaan, je slaapt langer uit. Ik heb zelfs al een paar keer in m’n eentje moeten ontbijten omdat jij nog lag te slapen. Je bent vaak ’s avonds thuis, dat is goed, je ligt dan onder een dekentje op de bank en kijkt naar Lingo, ik hoor je dan mee raden naar de woorden, goeie hersentraining San!

Komende dinsdag hebben we een gesprek bij ons thuis met iemand van de verzekering. Het gaat om de WLZ indicatie, ze willen kijken of de opname in Arnhem echt nodig is. Het is dus belangrijk dat dat gesprek goed verloopt want zonder indicatie gaat Klimmendaal niet door. En ja, ik zie al voor me hoe zo iemand van de verzekering jou dan gezellig aan tafel ziet zitten met een kop thee en je lieve lach. Die zal vanuit dat gesprek niet opmaken dat er echt wel iets moet gebeuren om jou verder te helpen met je leven zodat je normaal kunt meedraaien in deze maatschappij. Die zal denken, ‘wat een leuke meid en wat goed dat ze vrijwilligerswerk doet en je zou niet zeggen dat ze hersenletsel heeft’. Dus heb ik jouw ambulant begeleidster uitgenodigd en je begeleidster van Hersenz, ze zullen er allebei bij zijn.

En zo blijft het spannend…we wachten weer af!