3. okt, 2020

3. okt, 2020

"M’n huis loopt leeg en dat is vrij normaal als je kinderen allemaal volwassen zijn. Ze kiezen hun eigen pad, hun eigen toekomst. Natuurlijk vind ik het best wel moeilijk, maar ik heb er vrede mee. Maar laat asjeblieft mijn buitengewoon bijzondere dochter nog even bij mij schuilen...zo lang mogelijk graag."

3. okt, 2020

3. okt, 2020

…die mooie zomer. Nou ja, het was wel een heel bijzondere zomer en totaal anders dan we hadden verwacht…door die stomme Corona. 10 september ben je 25 jaar geworden, mooie leeftijd San. Isa is inmiddels verhuisd naar jullie vader, dat voelde voor haar beter. Dus zijn we nog met z’n tweetjes over, jij en ik en in de weekenden komt Bas meestal logeren. Het huis wordt te groot voor ons dus zijn we een beetje aan het zoeken naar een leuk appartement. Jij hebt het nog even gehad over begeleid wonen, die optie houden we toch ook maar open, al sta ik daar zelf niet echt achter. Ik heb liever dat je bij mij blijft, het vertrouwen in de hulpverlening is bij mij tot ergens in mijn schoenen gezakt. Laat ons het zelf maar doen, we zijn een goed team samen. Nog twee weken en dan begint het traject bij  van der Sar, ‘the Class’. 14 oktober hebben we de kick-off in de Arena, het Johan Cruijf stadion, Edwin himself en zijn vrouw zijn daar ook bij. Je hebt mij en Isa gevraagd om mee te gaan, leuk, we hebben er zin in! Jij kijkt er erg naar uit en ziet het als een nieuwe start. Ik ben heel benieuwd!

De laatste tijd vond ik dat het eigenlijk heel goed met je ging, maar net toen ik je dat wilde gaan zeggen, ging het weer even mis. Aan de telefoon ben je niet eerlijk over de locatie waar je je op dat moment bevindt. Je zegt dat je bij Marcel bent maar dat klopt niet. Als ik je er later op aanspreek kun je me niet verklaren waarom je er niet eerlijk over bent geweest, je snapt er zelf helemaal niets van. Zo jammer als dit soort dingen gebeuren, dan zakt mijn vertrouwen in jou weer. Het is zo vreemd ook dat je dat steeds weer doet en ik ben er van overtuigd dat je niet bewust zit te liegen maar dat het een vreemde kronkel in je hersens is die jou de waarheid laat verdraaien, die er voor zorgt dat je een antwoord geeft wat de minste weerstand geeft. Want je was op dat moment in een activiteitencentrum in Castricum en je weet dat ik liever niet heb dat je met ome Peters auto half Nederland doorkruist om activiteitencentra en buurthuizen te bezoeken, ik vind dat niet normaal. Maar je hebt er altijd wel weer een goede verklaring voor, in Castricum ken je de stagiaire, dat is een oud-klasgenootje van je waar je het gezellig mee hebt. Ik hoop maar dat je, zodra je gestart bent met ‘the Class’, geen tijd meer hebt voor dat soort dingen.

Verder ga je veel om met Klaudia, leuk hoor, zij is ook een beetje bijzonder en jullie gaan samen veel op pad en eten samen. Ze is al twee keer bij ons thuis geweest om samen met jou te koken. Ook zit je vaak bij Jeroen, een goede vriend van je, je sleept hem overal mee naar toe, zelfs naar een Kartcentrum. Je dieet gaat niet al te best, je gaat zo vaak lunchen of uit eten. Je neemt dan wel gezonde dingen, maar ja, dan nog zijn het altijd wel extra calorieën. Ook daarmee hoop ik dat ‘the Class’ hierin bij jou de knop kan omzetten. Met Laura heb je ook een keer afgesproken, zo fijn dat jullie nog steeds vriendinnen zijn, al is het natuurlijk wel een beetje anders dan dat het ‘vroeger’ was…vroeger…voordat je ziek werd en het virus jouw geheugen wiste inclusief je karaktereigenschappen. Gelukkig is er een heleboel goed gekomen, we zijn er nog niet maar we zijn wel al een heel eind op weg, op de goede weg.

3. okt, 2020