7. mrt, 2021

7. mrt, 2021

"In de punt van een dekbedovertrek vind ik nog een laatste bewijs van dat mijn dochter hier gewoond heeft, een onderbroek maat XL. Vier jaar geleden droeg ze stringetjes maatje S die zo klein waren dat ik niet wist waar ik de knijper moest bevestiging als ik ze aan de waslijn hing. Er is in die vier jaar zoveel gebeurd en zoveel veranderd…en we zijn er nog lang niet!"

7. mrt, 2021

7. mrt, 2021

....ben je de deur uit en het gaat goed, met jou en dus ook met mij. Je huisje ziet er gezellig uit en ik heb nu drie keer bij je gelogeerd en dat was gezellig. We hebben afgesproken dat ik nu één keer per week bij je kom eten en logeren, gewoon omdat we dat allebei leuk vinden. Dan zitten we in onze onesies op de bank, jij in je éénhoornpak en ik ben een hondje, compleet met staart. Om negen uur in de avond, wanneer wij met onze thee naar de spelletjesprogramma’s kijken, komt de begeleiding langs om te vragen hoe je dag is geweest en hoe de volgende dag er uit zal zien, net zoals wij altijd deden, jij op de rand van mijn bed.

Je doet het best goed in je huisje al merk ik wel dat je veel op pad bent en je huishoudelijke klusjes uitstelt, of in ieder geval vast niet eerder zult doen dan dat het op de weekplanning staat. ‘San, haal even een bezem over de vloer, er ligt van alles’ …’nee mam, donderdag ga ik stofzuigen, kijk maar op de planner’. Je bent assertiever geworden, ik krijg steeds vaker ‘nee’ te horen, ‘nee mam, het is mijn huis, dat ik regel ik zelf wel’. Heel goed, zo hoort het, voor jezelf opkomen San.

We hebben een gesprek gehad met je jobcoach van ‘the Class’, over je kwaliteiten en valkuilen. Hij vindt eigenlijk dat je naar een psycholoog zou moeten, om aan je zelfvertrouwen te werken, je grenzen te kunnen aangeven, ‘Nee’ leren zeggen. Zelf denk ik dat je dat vanzelf gaat leren wanneer je een baan hebt, dat je in de praktijk leert om voor jezelf op te komen. Je hebt genoeg psychologen en andere hulpverleners gesproken de afgelopen jaren, het wordt nu tijd om verder te gaan, de volgende stapt te zetten.

Ook met iemand van de woonvorm heb je een gesprek gehad, over een beetje hetzelfde onderwerp maar ook over je doelen en dingen die belangrijk voor je zijn. Je moest blokken stapelen, wat dat verder moest betekenen vind je dan weer lastig om uit te leggen.

Je bent veel aan het wandelen en hebt diverse wandelmaatjes. Dat is natuurlijk hartstikke goed maar ik vind wel dat je minder de auto moet pakken en meer zou moeten fietsen, misschien dat je dat wat meer gaat doen als het mooier weer is. Aan het begin van de maand toen het zo had gevroren en gesneeuwd heb ik je dringend verzocht om niet de auto te gebruiken en daar heb je gelukkig naar geluisterd.

Ik bel je elke dag, soms wel twee keer, gewoon om te vragen hoe het met je gaat en wat je aan het doen bent. Eén keer heb ik gebeld met de begeleiding om te vragen hoe of ze vonden dat het met jou gaat. Ze vertelde dat het goed ging, dat je nog wel veel de gezelligheid opzoekt door ze te bellen met vragen, maar dat je het verder goed doet. En dat idee heb ik ook wel, dat het goed gaat…en daar ben ik heel blij mee. Je woont nu op jezelf, op naar de volgende stap…een baan!

7. mrt, 2021