4. mrt, 2022

4. mrt, 2022

"Mijn dochter, mijn bijna altijd stralende blije dochter met in haar hersenpan, onder haar rommelige staartje, een brein met schade. En dan is het zo ontzettend fijn dat er mensen zijn die moeite voor haar doen, die net als ik, zien dat ze het verdient. De afgelopen (bijna) vijf jaren heb ik het zo vaak gezegd, ‘het komt wel goed’ en daar gaat het steeds meer op lijken, het komt steeds meer goed:-)"

4. mrt, 2022

4. mrt, 2022

….de vlag mag uit, je hebt een baan! Nadat we de andere jobcoach hebben bedankt en vaarwel hebben gezegd, zat daar in mijn huis een spontane jobcoach die aan het einde van de kennismaking liet weten dat ze waarschijnlijk wel al een baan voor je kan regelen. Zo snel kan het dus ook gaan! Geen maandenlang wachten en uitstel, excuses enz. maar gewoon meteen spijkers met koppen, kijk…daar houden wij van! En inderdaad, twee weken later had je een sollicitatiegesprek in een verzorgingshuis op de verpleegafdeling met een aardige manager en je nieuwe jobcoach. De volgende dag mocht je beginnen, eerst twee maanden heeeeeel rustig aan opbouwen en na twee maanden, als beide partijen tevreden zijn, een contract. En nu heb je al twee weken gewerkt, ochtendjes van 3 uren en dat gaat goed. Het is de bedoeling dat het opgebouwd wordt naar diensten van 6 uren. Tot nu toe ervaar je geen last of erge vermoeidheid, so far so good! We hebben wel afgesproken dat je stopt met je vrijwilligerswerk, want dat wordt allemaal een beetje teveel, gelukkig was je het daar mee eens.  Je vindt je werk leuk en mag straks ook wat meer gaan doen op het gebied van activiteiten organiseren, nou, laat dat maar aan jou over! Ik ben zo ontzettend blij voor en zelf ben je ook heel blij. Hopelijk gaat dit em echt worden San, dat zou fantastisch zijn.

Intussen ben je ook begonnen met insulineprikken, je hebt uitleg gehad van een diabetesverpleegkundige en prikt nu zelf 1x per week in je buik. Dit moet effect gaat hebben op je gewicht, we gaan het zien. Met Nimal deel je de auto en als jij je ‘autoloze’ week hebt, doe je alles op de fiets. Dinsdag kwam je nog bij me eten en was je met de fiets gegaan, heel goed San, vooral zo doorgaan! Want ja, je zit ook regelmatig in het casino, in het weekend, dat vind ik wat minder, het moet geen verslaving worden. Daar zit ik ook steeds over te zeuren bij jou, ‘ja mama’ zeg je dan met een kinderstemmetje, *zucht*.

De laatste dag van deze maand, 28 februari, was het de verjaardag van Ben, maar ook van mijn broer. Hij ging altijd op vakantie rond zijn verjaardag, hij hield niet zo van verjaardagvieren. Maar nu is hij wel héél ver weg. Toch hebben wij samen bij zijn graf een liedje gezongen voor hem, want ja, in ons hart is hij nog steeds bij ons.

28 februari was ook de dag dat ik de sleutel inleverde van de huurwoning waar ik met jullie 16 jaar heb gewoond. Dat was best even slikken. Toen ik door het lege huis liep kwamen er allemaal herinneringen naar boven. De zolder waar jij al die jaren je kamer had en waar je samen hebt gewoond met Thomas. De badkamer waar, toen die dag dat je zo ziek was en wij nog niet wisten wat er aan de hand was, de druppels aan het plafond hingen omdat jij blijkbaar was flauwgevallen en een snee boven je oog had. De tuin waar jij, liggend op je buik op de vlonder, met je handen in de vijver salamanders ging vangen om ze vervolgens voor mijn neus te hangen. De keuken waar jij samen met Isa taarten bakte. ‘Dag huis’, zei ik hardop toen ik de voordeur uitstapte, de opzichter moest lachen maar ik moest toch wel even een brok in mijn keel wegslikken.

Net als jij ben ik ook begonnen met een nieuwe baan, is even wennen allemaal maar dat gaat wel goedkomen. En nu ga ik mijn koffer pakken want morgen vlieg ik met Isa naar Dubai😊  Mijn leven is allesbehalve saai, en dat van jou ook San!