2. mei, 2022

2. mei, 2022

"Mijn dochter stuurde me een foto van haarzelf met een kindje op schoot en dat roept bij dan vanzelf weer de vraag op, ‘zal ze ooit zelf moeder worden?’. Ik weet het niet. Vijf jaar geleden had ik meteen volmodig ‘ja’ gezegd, want daar had ze het wel eens over, maar nu? Geen idee. En eigenlijk maakt het me ook niet uit, als ze maar gelukkig is. "

2. mei, 2022

…is het bijna twee maanden verder en ga ik morgen weer mijn koffer pakken om met Ben een weekje naar Portugal te gaan. Toen ik mijn vorige blog aan het schrijven was, werd ik gebeld door Ben omdat zijn broer ineens heel hard achteruit was gegaan. In het ziekenhuis hebben we afscheid van hem genomen en terwijl we onderweg naar huis reden, kregen we bericht dat hij was overleden. Ongelofelijk hoe snel dat is gegaan, weer een wake up call voor ons, geniet van het leven en stel geen dingen uit.

Met jou gaat het gelukkig wel goed. Met jouw jobcoach hebben we bij mij thuis een gesprek gehad en vertelde ze dat je een contract krijgt per 1 mei. Ze zijn tevreden over jou en willen dat je blijft! Dat is goed nieuws! We zijn er heel blij mee.

Toen ik laatst spontaan een keer bij je thuis was, merkte ik wel dat je huisje minder netjes was. De huishoudelijke hulp zorgt er wel voor dat het schoon blijft maar tja…overal lagen rommeltjes, je logeerkamer staat vol met spullen, hm…het lijkt alsof je huisje alleen maar wordt gebruikt om te slapen. Je hebt ook wel laten doorschemeren dat je plannen aan het maken bent met Nimal om te gaan samenwonen en dat het niet zo heel lang meer zal duren. Eigenlijk wil je het liefst eerst gaan Latten, een paar dagen bij mij wonen en de rest bij Nimal. Ik vind het prima hoor, gezellig! Maar eerst nog even een poosje werken om te kijken of dat goed gaat.

Met het insulineprikken gaat het nu wat beter en je begint nu echt af te vallen, weer vijf kilo lichter, je ziet het ook wel in je gezicht. Je eet ook echt wel weinig, we moeten nu wel opletten dat het niet doorschiet! Je zegt zelf dat je helemaal geen honger hebt en al snel vol zit. Zal het dan eindelijk gaan lukken om af te vallen?  

Samen met Nimal breng je nu steeds de weekenden door en jullie doen leuke dingen samen. Jullie komen regelmatig bij mij of bij Ben eten en dat is altijd gezellig. Woensdag komen jullie een weekje in mijn huis wonen, kunnen jullie even oefenen met samenwonen…ik ben benieuwd hoe dat gaat en hoe mijn huisje er uit ziet als ik terugkom!

Het was trouwens laatst vijf jaar geleden dat jij ziek werd. Eind maart. Ik ben eigenlijk vergeten of het nou de dertigste of de eenendertigste was maar weet wel dat het eind maart was. De dag waarop ik gebeld werd door Thomas, waar jij toen een relatie mee had, samen mee woonde op mijn zolder in het huis waar ik nu niet meer woon omdat intussen mijn broer is overleden, Bas bij jullie vader is gaan wonen en Isa en ook Nick een relatie hebben gekregen en een huis hebben gekocht. Thomas, die inmiddels vader is geworden en die mij toen belde omdat het niet goed ging met jou. Er is zo ongelofelijk veel gebeurd in die afgelopen vijf jaren, onvoorstelbaar. Maar het belangrijkste is dat het nu goed met je gaat en dat had zomaar heel erg anders kunnen zijn. Laten we vooral zo doorgaan Sannepan!