7. dec, 2022

7. dec, 2022

"Mijn dochter is bijzonder, ze is anders dan anderen en haar hersenen zijn beschadigd. Alleen zie je dat niet aan de buitenkant en daarom schatten mensen haar vaak verkeerd in. Daardoor maak ik me altijd zorgen om haar, als ze bijvoorbeeld, zoals nu, weer aan een nieuwe baan begint. Dan denk ik ‘als ze haar maar niet gaan overbelasten’. Misschien moet ik zo’n sticker op haar voorhoofd plakken, ‘voorzichtig, breekbare inhoud’, ja ik denk dat ik dat maar ga doen. "

7. dec, 2022

7. dec, 2022

….eindigde ik de blog met dat ik op de fiets naar Zwaag ging en we samen gingen winkelen in Hoorn. Dat hebben we gedaan en heeft best wel grote gevolgen gehad, in positieve zin gelukkig! Want toen we in de stad waren gingen we koffiedrinken bij Ridderikhof, dat is een restaurant in het mooie oude centrum van Hoorn. Het is een restaurant waar overdag mensen werken als dagbesteding, mensen met afstand tot de arbeidsmarkt, zoals ze dat zo mooi noemen. Het zonnetje scheen dus we gingen lekker buiten zitten op het terras en we werden geholpen door een meisje dat het allemaal niet zo goed kon onthouden. Toen we naar binnen gingen om af te rekenen zag jij een flyer hangen waarop iets stond van ‘ken jij iemand die bij ons zou willen werken? Dan krijg je 100,-!’. ‘Nou mam, misschien kan je 100,- verdienen!’. Tijdens de koffie hadden we het er al een beetje over gehad. Je hebt natuurlijk heel veel horeca-ervaring en ook al was dat toen je nog de oude Sanne was, die horeca-skills ben je niet kwijt! Je contract bij het verzorgingshuis is niet verlengd, je mag in ieder geval niet om jouw afdeling blijven werken. Ze vonden dat je te weinig initiatief nam, de bewoners vielen bij je in slaap, dat werd letterlijk gezegd, wij moesten er stiekem wel een beetje om lachen! Tja, dat stukje eigen initiatief nemen is door je hersenletsel een beetje kwijt, heeft ook te maken met je onzekerheid. Ze hebben je nog wel aangeboden om het op een andere afdeling te proberen maar jij hebt een collega gesproken die daar heeft gewerkt en het helemaal niet leuk vond, dus daar sta je niet om te springen. Dus keek ik je aan en zei, ‘zou je het willen San? Hier werken?’, ‘ja, lijkt me wel leuk, ik zou het wel willen proberen’. En zo stonden we dan even later met een heel aardige meneer te praten over de mogelijkheden. Hij vertelde dat er overdag mensen met een verstandelijke beperking werken en ’s avonds ‘gewone’ mensen. En ja, we hebben het wel vaker gehoord, ‘je valt tussen wal en schip’. Want ja, je bent te goed voor de dagbesteding maar je hebt wel begeleiding nodig. Hij wilde er nog even over spreken met een collega en zou het je laten weten. Om een lang verhaal kort te maken, jij bent daar aangenomen!!!!!! Het sollicitatiegesprek heb je zonder mij gedaan en daarna is er nog een gesprek geweest met je jobcoach erbij. Morgen is het zo ver….dan is je eerste werkdag! Je begint om 15.00 uur en je mag stoppen wanneer jij voelt dat het genoeg geweest is, geweldig toch?! Ik hoop zo dat dit gaat lukken, je hebt er in ieder geval zelf heel veel zin in. In het verzorgingshuis heb je inmiddels afscheid genomen en je bent even twee weken vrij geweest.

Maar dit is nog niet alles want binnenkort ga je verhuizen! Je bent al bezig met inpakken, steeds een beetje. 15 januari ga je de sleutel inleveren bij PNH, je woonvorm waar je dan bijna twee jaar hebt gewoond. En dan ga je samenwonen met Nimal! Eigenlijk doen jullie dat nu al, alleen wisselen jullie steeds van huis. Zwaag is niet naast de deur, dat vind ik wel een beetje lastig maar ik weet het, ik moet je ook een beetje loslaten.

We zijn trouwens ook nog met de boot naar Engeland geweest met z’n tweetjes, dat was superleuk. We hadden zoveel mazzel met het weer, volop zon in NewCastle. In de stad hebben we lekker geshopt en toen we daar liepen ging een straatmuzikant precies het liedje zingen wat op Oma Ellies begrafenis werd gedraaid, ‘Imagine’ van John Lennon. Dus gingen we midden op de straat samen slowdancen, zo leuk! We hebben van ons reisje een mooi filmpje van gemaakt: https://youtu.be/YttpY2GRIWc

Terwijl ik dit aan het schrijven ben, ben jij met je fiets naar de fietsenmaker en daarna kom je naar mij toe. Thomas komt vanmiddag, met zijn vriendin en hun zoontje. Zo fijn dat we elkaar zo nu en dan nog eens zien. Soms vraag ik me nog wel eens af, hoe zou het zijn geweest als jij niet ziek was geworden? Dat zullen we nooit weten, is ook niet belangrijk want het is goed zoals het is….eigenlijk best wel héél goed 😊

7. dec, 2022