"Sanne was een schattige baby met haar blauwe oogjes en lichte haartjes. Ze groeide op tot een innemend eigenwijs meisje. Ze trok zich niet veel aan van anderen en ging rustig in haar witte prinsessenjurk, compleet met kroontje en gouden handschoenen mee naar de supermarkt om boodschappen te doen."

...ik ben een dagje vrij. Na het sporten kom ik je thuis beneden tegen. Je hebt haast want je moet naar school. Je had je ziekgemeld maar er is vandaag een les die je niet mag missen omdat je anders geen examen mag doen. Ik krijg amper de tijd om je te spreken want je pakt links en rechts je spullen en zegt dat je moet opschieten omdat je anders de trein mist.

De hele dag ben ik in de tuin bezig. Terwijl ik het onkruid tussen de tegels weg haal, hoor ik je scooter langs het huis gaan. Even later hoor ik de voordeur. Meestal kom je wel even naar me toe om te kletsen maar nu ren je meteen de trap op naar boven. Intussen komt Isa thuis, via de poort, zij was met de fiets naar het station.

Als ik even later naar binnen ga om mijn handen te wassen, hoor ik dat er boven gedoucht wordt. Ik sta bij de trap en hoor geluiden van overgeven, ik laat je maar even met rust en ga met een kop thee op mijn schoongeboende tuinstoel zitten.

Even boodschappen doen en dan eten koken. Isa pakt een emmer uit het keukenkastje en loopt er mee naar boven, 'voor Sanne, voor als ze weer moet overgeven', zegt ze, als ik haar vraag wat ze er mee gaat doen.

Af en toe ga ik naar boven die middag en avond, met een kop thee en paracetamol. Je ligt als een ziek vogeltje in je bed, hoofdpijn, spierwit. Jij bent eigenlijk nooit ziek maar nu heb je toch een flinke griep te pakken....

...dacht ik toen nog