"Toen ik vanochtend wegreed om naar de sportschool te gaan, keek ik mijn huis in en zag haar zitten. Mijn dochter, in haar pluche pyjamapak aan de eettafel. Ik voelde dankbaarheid en opluchting voor het feit dat ze er nog is en dat ze een tweede kans krijgt om iets van haar leven te maken. Het had heel anders kunnen zijn, het had heel verschrikkelijk erg anders kunnen zijn."

…’ik zag vanochtend een struisvogel in de tuin, bij de vijver’. We zitten samen aan de eettafel, ik ben bezig op mijn laptop en luister met een half oor dus antwoord iets van ‘hm, oja?’… totdat het tot me doordringt wat je zegt, ‘een struisvogel???’. Je kijkt me onzeker aan en zegt:  ‘Ja zo heet zo’n vogel met een lange nek toch?’. Ik schiet in de lach, ‘je bedoelt een reiger!’. Ik leg je uit wat een struisvogel is en dan weet je het weer. We liggen samen in een deuk, waarschijnlijk omdat we ons allebei inbeelden hoe dat er uit zou zien, een struisvogel aan de rand van onze vijver…

Je woordenschat valt nog aan te werken, dat is duidelijk! Gelukkig zijn ze daar in Heliomare goed mee bezig. Vorige week ben je weer twee keer naar Heliomare geweest, maandag en donderdag. Je regelt zelf steeds de taxi en die laat je wat later komen zodat je na je therapieën nog langs kunt gaan bij Ivo. Ivo verblijft in Heliomare voor revalidatie en krijgt weinig bezoek omdat zijn familie ver weg woont. Hij is van mijn leeftijd en mist beide benen. Hij vindt het leuk als je langskomt en jullie doen dan een potje Keezen.

Verder ben je veel te vinden in het AC, je hebt laatst Laura een keer meegenomen naar het AC want Laura was wel benieuwd. Op maandagavond ga je steeds bij Mieke eten, jullie kopen dan om de beurt de boodschappen en koken en eten samen. Met Mark ga je ook veel om en morgen ga je naar Mike, ook een jongen die je kent via het AC, het is een vriend van Mark, hij woont op het terrein van Reigersdaal. Tja, ik vind het heel fijn dat je zoveel sociale contacten hebt maar vind het ook wel een beetje moeilijk dat je met mensen omgaat die hoe dan ook toch een psychische aandoening hebben. Maar ik moet ook mijn denkbeeld wijzigen want ja, jouw hersenen werken ook niet zoals het hoort dus ik moet het maar gaan accepteren! Wel vind ik het belangrijk dat weet met wie je omgaat, dus wil ik ze graag ontmoeten. Dat begrijp je gelukkig wel, Mark en Mieke heb ik al ontmoet, nu Mike nog.

Je snuffelt elke dag aan de flesjes met essentiële oliën die ik gekocht heb voor je om je reukvermogen te trainen. Heel af en toe lijk je iets te ruiken. Je vader appte me donderdag, ‘Sanne ruikt de sesamcrackers!’. En je rook ook heel vaag de geur van mijn nieuwe potje dagcrème. De wietolie is op en dat houden we zo. Het afbouwen van de topamax gaat goed, we merken geen verschil. Je hebt nog steeds weinig eetlust maar dat komt goed uit want je wilt afvallen. Daar moet je wel een beetje in gestuurd worden want als het aan jou ligt eet je alleen een paar peren en meer niet. Je eet ook nog steeds heel langzaam. Het afvallen gaat goed, de broeken die je van mij had geleend beginnen te zwabberen en je gezicht wordt smaller.

Zaterdagmiddag, na mijn werk,  gaan we naar de ‘betonborrel’ van Loes en Roel en we bewonderen hun mooie nieuwe woonplek. Het is een grote boerderij die in drieën gedeeld is, ze gaan er met hun twee dochters en gezin wonen. ‘leuk’, zeg je als we door het doolhof van gangen en kamers lopen, ‘maar ik wil toch liever op mezelf wonen en niet in hetzelfde huis als mijn ouders’, heel goed San, zo denk ik er ook over…maar voorlopig wil ik je liever even nog onder mijn hoede hebben, als je het niet erg vindt!

’s Avonds na het eten gaan we naar Stroming, Bas en Isa zijn daar aan het werk. Als Ben, jij en ik daar aan de bar met onze koffie/thee zitten, vertel jij ons van alles over hoe het werkt met de afwas en over het glaswerk enz. Ik kijk naar je terwijl je praat en het valt me op hoe je ineens weer de oude Sanne bent, je praat normaal, je beweegt normaal, je stem, je blik, ineens weer zoals het was, zo bijzonder om te zien. Ik benoem het hardop en Ben is het met me eens, we denken dat het komt doordat je zolang en zo vaak bij Stroming bent geweest en daar van A tot Z weet hoe alles werkt. Je hebt daar zoveel geleerd en bent daar min of meer opgegroeid tot een zelfstandige zelfverzekerde vrouw. Je vraagt me later wat het verschil dan precies is, tussen de oude en de nieuwe Sanne. Ik leg je uit dat je anders praat, met een hoog stemmetje en een beetje haperend en je blik is anders, je kijkt onzeker en nadenkend. Je vraagt me of ik je daar op wil wijzen als je dat doet, ‘is goed San, maar het is ook niet erg dat je anders bent als eerst’.

Maandag gaan we samen naar het ziekenhuis in Zaandam, voor het versleten gewricht in mijn voet. Als we daar rondlopen zeg ik tegen je, ‘ik ben zo vaak vorig jaar voor jou in het ziekenhuis geweest en nu ben jij een keer met mij in het ziekenhuis voor mij’, ‘ja, dat zat ik ook net te denken!’ antwoord je. Vanaf Zaandam breng ik je naar mijn vorige werkplek, waar jij mevr. B bezoekt, ik ga meteen even ‘mijn oudjes’ opzoeken, zo fijn om ze weer te zien! Ik ga weer naar huis en jij gaat na je bezoekje naar Mieke want je eet daar.

Je maakt nog steeds elke ochtend ontbijt voor mij en voor Bas, heel fijn! De weekplanner die we van 'de kerstman' kregen, vullen we allevier steeds in zodat je overzicht hebt op onze planning. Toch vraag je vaak nog, ‘hoe laat ga je douchen? Hoe laat gaat je wekker?’ enz, aan je huisgenoten, ik vind dat niet erg maar Isa wil liever geen tijdstippen vastleggen, die wil lekker haar gangetje gaan, vooral ’s ochtends vroeg. Dat is nog wel even een dingetje want jij wilt ’s ochtends ook beneden zijn en je vindt het lastig om in te schatten wanneer je in de weg staat of gewoon even iemand met rust moet laten.

En terwijl ik dit schrijf zit jij in de taxi op weg naar Heliomare. De taxi kwam te vroeg dus nam je je cracker met geitenkaas mee in de taxi. Je hebt vandaag ergotherapie, logopedie en een intakegesprek voor de arbeidsintegratie, dat laatste ben ik blij mee want ik zou graag willen dat je weer in het arbeidsproces komt.

Dus ja, hoe gaat het? Het gaat eigenlijk best goed!