"Laatst zag ik op tv een man die een liedje opdroeg aan zijn dochter, 'Ze was 21 jaar toen ze aan een hersenvliesontsteking overleed'. Dat hakt er wel even in als je zoiets hoort. Want mijn dochter was ook 21 jaar toen ze, niet alleen een ontsteking in haar hersenvliezen, maar ook in haar hersenen kreeg. Het grote verschil is dat mijn dochter nog leeft... en hoe! Ze beseft steeds weer dat het een wonder is dat ze mag leven en daarom leeft ze het leven vol overgave."

....was je je op je vijftigste zo langzaamaan aan het voorbereiden op de verhuizing naar een bejaardenhuis waar je geacht werd om jezelf achter de geraniums te verschuilen. Ik hijs mezelf op mijn vijftigste in een camouflageprint hansop en betreed met een helm op mijn hoofd, gewapend met een luchdrukverfballetjesgeweer, het strijdveld en maak een spektaculaire buiklanding in de brandnetels om de kogels te onwijken die mijn bloedeigen kinderen op me afvuren. Dat lukte niet helemaal waardoor ik nu twee indrukwekkende blauw-paarse opgezwollen plekken op mijn lijf heb. Leuk idee, paintballen😮 Toegeven, het was wel heel leuk. Want ja, het is inmiddels alweer ruim half september en we moesten nog steeds Isa's verjaardag vieren, vandaar het paintballen. En jij San, bent intussen ook een jaartje ouder geworden, 23 jaar. 

Woensdag 5 september ga je met je vader naar het ziekenhuis voor de medische keuring vanwege je rijbewijs, want daar zijn we nu al zo ongeveer een half jaar mee bezig. Eindelijk hebben we bericht gekregen van het CBR dat je een afspraak moest maken voor die keuring. De afspraak was gemaakt maar helaas word je vooraf afgebeld, de specialist waar je de afspraak mee hebt schijnt jou eerder gezien te hebben in het ziekenhuis en dat mag niet, het moet een onafhankelijk specialist zijn, lekker geregeld weer jongens, pffffff. Er is meteen een  nieuwe afspraak gemaakt voor 25 september. Want wat zou het fijn zijn als je gewoon weer mag autorijden. Je doet nu steeds alles met de trein en dat is niet goedkoop. 

donderdag 6 september is je eerste schooldag, je hebt er zin in! Het is een introductiedag en je komt met enthousiaste verhalen thuis. 's avonds breng ik jou en Bas naar de Bolle buik, jij trakteert Bas omdat hij je van de hik heeft afgeholpen.

Vrijdag 7 en zaterdag 8 september werk je in Castricum. Je stuurt me een foto waarop je met een bakfiets fietst om een bestelling af te leveren op het terrein. 

Maandag 10 september, jouw verjaardag! we moeten allebei werken maar jij vindt dat helemaal niet erg. Op je werk gaan ze voor je zingen en krijg je een kadootje. 's avonds komen de ouders van Bart bij ons, Micha en Ben, Mark, Nick, Bart en Laura. We hebben een gezellige avond met z'n allen. Marcel belt je ook nog om je te feliciteren. 

Dinsdag 11 september gaan we samen op pad, we hebben een gesprek in Heliomare. Jij wilt heel graag naar het restaurant in Heiloo waar Thomas heeft gewerkt, je wilt kijken of je het nog herkent. Dus gaan we eerst daar lunchen voordat we naar Wijk aan Zee rijden. Je herkent het niet maar weet wel dat je voor de WC naar beneden moet. Een klasgenoot van je nieuwe opleiding werkt er ook en toevallig is hij er, dus praten we even wat met hem. Na de lunch gaan we naar Heliomare voor een gesprek met de psycholoog. Tijdens ons gesprek daar, hebben we het over jouw kamer waar het langzaamaan wat onoverzichtelijk begint te worden. Ik vertel hoe jij eerst was, voordat je ziek werd. Je hield jullie zolderverdieping altijd netjes en was dan wel eens boos op Thomas als hij weer eens niet had opgeruimd. Ineens ga je rechtop zitten en zegt, 'ja, z'n witte overhemden op de vloer', je kijkt me verrast aan, je bent zelf helemaal verbaast dat je ineens dat beeld weer voor je ziet. Goed teken dat er toch nog herinneringen naar boven komen zo nu en dan. 

Donderdag 13 september heb je je tweede schooldag. Na school ga je met Mara bij haar ouders eten. Ik bel je in de avond als ik bij Ben ben om te vragen hoe het was. Het was nog geen echte lesdag maar je vond het wel heel leuk.

Vrijdag en zaterdag werk je weer en zondag 16 september gaan we met z'n allen paintballen. Je maakt daar geen vrienden omdat je Isa 'dood'schiet nadat ze al af was en je schiet op Bas terwijl hij in jouw team zit. Ik heb mazzel want je kan het niet over je hart verkrijgen om op mij te schieten...dus schiet ik maar op jou:-) Na het paintballen gaan we naar oma's graf en daarna pizza eten bij Happy Italy. Daar geef je Isa jouw kadootje, een armbandje. 

Maandag 17 september fietsen we samen richting station, we moeten allebei werken. Als ik links ga en jij rechtdoor, zwaaien we en lachen we naar elkaar en die glimlach blijft bij mij nog heel lang zitten, ik heb het al heel vaak gezegd..maar ik ben zo trots op jou en zo blij dat je nu weer een beetje een normaal leven kunt leiden.

...het is je gegund San.