"Mijn dochter gaat soms om met een vrouw die ik ken van vroeger, toen ik een jaar of achttien was. Zij was alles wat ik niet was, mooi, slank, blond, had altijd jongens om zich heen en was populair. Maar er is iets vreselijk mis gegaan in haar hoofd dus komt ze daar waar mijn dochter ook soms komt. Ik schrok me rot, ze was apathisch, behoorlijk aangekomen en een oude vrouw. Die middag omhelsde ik mijn dochter, ‘ga alsjeblieft niet zo worden San’. Dat is waar ik bang voor ben, dat ze zo gaat worden en dat wil ik niet. Maar die vrouw heeft er ook niet om gevraagd, dus voel ik me tegelijk ook slecht dat ik zo denk. ‘Normaal’, tja, wat is normaal. "

…ik weet het, het is een beetje laat, maar evengoed wens ik iedereen alsnog een gelukkig en vooral gezond 2019. De kerstboom is de kamer weer uit en het nieuwe jaar is al bijna twee weken oud. Intussen ben ik met mijn liefje een week naar Egypte geweest en ben ik ook weer een jaartje ouder geworden.

29 december heb je met Mark afgesproken en ben ik bij Ben. We spreken af dat je om 12 uur thuis bent want je hebt die dag een drukke dag gehad. Ik app je even voor 12 uur maar krijg geen antwoord, dus app ik Mark. Hij zegt dat jij al om half elf naar huis bent gegaan, alleen. Maar Isa en Bas zijn thuis en die zeggen dat jij er niet bent. We wachten nog een uur en dan gaat Mark de kroegen af om te kijken of jij daar bent maar hij kan je niet vinden. Om twee uur ben je nog steeds niet thuis en stappen Ben en ik in de auto. Na nog een half uur rondrijden (met Mark achterin) en kijken of je fiets ergens zien staan, appt Bas ineens dat je thuis bent. We brengen Mark weg en Ben zet me thuis af. Je bent je van geen kwaad bewust. ‘Ik was met vrienden mee naar huis gegaan en mijn mobiel was leeg’.  De dag erna maken we afspraken hierover want dit gaat niet goed. Je hebt er zichtbaar spijt van, je had er gewoon niet aan gedacht dat ik me zorgen zou maken. Dit is zo overduidelijk het ontbreken van inzicht en het niet doorhebben van emoties. En dit is zo vreselijk moeilijk steeds weer. Ik wil niet te streng zijn maar ik kan je ook niet je gang laten gaan, daar ben je nog te kwetsbaar en te ‘niet weerbaar’ voor.

De jaarwisseling bracht jij door met de vriendengroep en we hebben een gezamenlijk goed voornemen, afvallen, minstens tien kilo. Vanochtend zijn we allebei op de weegschaal geweest, jij een kilootje lichter dan mij maar alsnog….veeeeel te zwaar. Dus gaan we aan de bak.

2 januari breng jij ons vroeg in de ochtend naar Schiphol, even een weekje ontspannen. Op m’n verjaardag stuur je me een filmpje waarin je samen met Mark ‘er is er één jarig’ zingt.

9 januari, als we in de avond weer thuiskomen, ben jij er niet, je hebt een Keeztournooi. Op de tafel ligt de post en daartussen zie ik twee bekende enveloppen met een vervelende inhoud, twee verkeersboetes voor te hard rijden. Ik bekijk ze en zie ‘Nijmegen’ staan. Nijmegen? Ik ben daar helemaal niet geweest? Ik kijk in mijn app-berichtjes en zie dat jij in Schagen was die dag, althans, dat appte je me. Als je rond twaalf uur thuis komt confronteer ik je er mee. Je bent niet eerlijk geweest en dat komt wel vaker voor. Het lijkt alsof je feiten verdraaid om te voorkomen dat ik me zorgen maak, maar dat is niet de bedoeling, ik wil dat je eerlijk bent, ik wil je kunnen vertrouwen. We praten erover tot een uur of één, hopelijk zie je nu in dat vertrouwen heel belangrijk is.

 Diezelfde dag heb je een sollicitatiegesprek gehad bij een verzorgingshuis, voor in het restaurant. Het gesprek ging goed maar er zijn meer kandidaten, maandag 14 januari hoor je of je bent aangenomen. Intussen heb je een proefdagje gewerkt bij een restaurant maar daar krijg je later van te horen dat ze bang zijn dat je de hectiek niet aankunt. Van de snackbar, waar je in principe was aangenomen, krijg je uiteindelijk te horen dat ze iemand anders hebben aangenomen, iemand die ‘wel gezond is’, lekker subtiel, je zou ze toch met hun hoofd in de frituurpan duwen?

Met de kerst had je van mij een trui en een jurkje gekregen. Het jurkje paste niet en de trui zit na twee keer dragen al een gat in. Dus ga je terug naar de winkel. ’s Avonds vertel je me dat ze zeiden dat het jurkje niet bij hen gekocht is. Ik pak het jurkje uit de zak en zie dat het helemaal niet het jurkje is wat ik je had gegeven! Je hebt gewoon een verkeerd jurkje van je kamer gepakt en in die zak gedaan!

Vrijdag 11 januari gaan we samen naar de nieuwe kringloopwinkel. Daar zie ik een poppenwagen staan, precies dezelfde die jij vroeger had. Ik zeg niks als we er langs lopen maar jij ziet het, je stopt, wijst er naar en zegt, ‘heb ik vroeger???’ ik lach en jij lacht nog harder. Je bent iedere keer als je iets herkent van vroeger, zo blij…en dat maakt mij ook blij.

Zaterdag 12 januari moet ik werken en ga jij met Ben naar het Casino, geen geluk dit keer maar jullie hebben een leuke dag samen. ’s Avonds ga jij naar een café waar ze een Keez-avond hebben en je komt weer heel laat thuis.

En vandaag is het zondag 13 januari. Ik heb weer gewerkt en jij bent met Mark naar de klimduin in Schoorl. Goedzo, ik heb gezegd dat je meer moet bewegen en dit is een goed begin. Vanochtend ging ik met Isa sporten en zij vertelde me dat ze het moeilijk vindt om met jou om te gaan, ze kan er niet tegen dat jij niet altijd eerlijk bent en dat je ogenschijnlijk niet je best doet om je te ontwikkelen. Morgen ga je met haar praten, want wij moeten jou helpen met dit soort dingen. Het gaat allemaal niet vanzelf, je moet nog een hoop leren San…

….maar we gaan er voor, een nieuw jaar nieuwe kansen!